ORANEN. 165

Hisce in utramque partem animadversis, proposita fuerunt diluenda

Dubia

I. An et quomodo, ad presbyterum Catà pertineat pro- prietas aut simplex administratio Asyli in casui

II . An et quomodo substineatur expulsio sororum s. Te- resiae ab Asylo; et an presbyter Catà easdem expeliendo incurrerit ecclesiasticas censuras in casu?

III. An idem ipse teneatur removere a directione Asyli Africanistas, sic nuncupatus?

R E S O L U T I O . Sacra Congr. Ep. et Reg. re discussa sub die 2 Iunii 1893 censuit respondere: Ad I et II Negative in omnibus et amplius. Ad III. Affirmative et amplius, et ad mentem. Mens est: quod Catà suspensus manet a divinis 1. donec plene exequatur praesentem resolutionem; 2. donec veniam petat ab Episcopo, et convenienter scandalum datum reparet; 3. donec sese committat Episcopo, ut titulus civilis Asyli transferatur in alias personas, si et quatenus Episco- pus opportunum censeat.

Ex QUIBUS C O L L I G E S : I. Episcopos, tanquam Sedis Aposto- licae delegatos , esse executores omnium piarum dispositio- num, tam in ultima voluntate quam inter vivos, et ius ha- bent visitandi loca pia, quomodocumque nuncupentur.

II. Indolem induere ecclesiasticam, seu pertinere ad cau- sas pias omnia quae instituta fuerunt ad Dei cultum, ani- marum salutem, seu ad pauperes substentandos.

III. Inter causas pias accensendum esse Asylum orpha- norum in themate, colligi tum ex mediis, quibus fundatum e s t , tum ex fine ad quem destinatum, tum ex auctoritate quae interposita fuit, ut efficeretur.