AUXIMANA 175

Disceptat io Synopt ica .

In primis recolendum est quod statuit Concilium Triden- tinum relate ad Seminariorum deputatos in cap. 18 sess. 23 de Reform. Sane ibi inter cetera praecipitur, ut Episcopus rectam Seminarii disciplinam, et rerum temporalium admi- nistrationem curet, « cum consilio duorum de Capitulo, quo- rum alter ab Episcopo, alter ab ipso Capitulo eligatur, item- que duorum de Clero civitatis, quorum quidem alterius electio similiter ad Episcopum, alterius vero ad clerum pertineat ». Porro cum, saltem ex recepto universim more, indubium videatur illa voce « clerus » sacerdotes tantummodo saeculares comprehendi, ita ut iuxta mentem Patrum Tridentinorum, a praedicto deputatorum munere religiosi omnino excludi debeant, in casu nostro ad hoc totam quaestionem reduci posse putandum est, ut videlicet definiatur an presbyteri Ora- torii divi Philippi Nerii ad saecularem vel potius ad regularem clerum pertineant. Quod quidem arguendum erit tum ex na- tura institutionis eorumdem presbyterorum, tum ex essentia status religiosi.

Itaque ex constitutione CLXXXVI « Copiosus » Gre- gorii XIII, cum qua Summus Pontifex Congregationem pre- sbyterorum et clericorum de Oratorio nuncupatam approbavit, satis clare erui videretur huiusmodi presbyteros minime inter regulares esse recensendos, quum eorum institutum seu Con- gregatio minime ea omnia praeseferat, quae status religiosi substantiam et essentiam reapse constituunt.

Sane compertum est statum religiosum definiri : « stabilis in communi vivendi modus fidelium ad christianae charitatis perfectionem tendentium ab ecclesia approbatus, editis votis perpetuae obedientiae, paupertatis et castitatis ». Igitur ut status religiosus reapse habeatur requiritur : 1° stabilitas seu permanens, immo perpetua conditio a fideli suscepta per li- beram professionem in religiosa communitate, quae libera professio veram obligationem personalem inducat; 2° tria vota perpetua castitatis, obedientiae et paupertatis ; 3° ee-