ANDRIEN. 209

(1) Decretum hoc relatum habes per totum Vol. I pag. 591.

Acta, Tom. XXVI. fase. CCCIV. 14

patet, functiones sodalitatis missarumque celebrationem pro defunctis confratribus ad ipsius sodalitatis rectorem pertinere.

Equidem pergit, si consuetudo, quae aufert ea, quae de iure comuni debentur parocho in sua ecclesia, debet esse qua- dragenaria cum titulo etc iuxta Monacelli Form. leg. praef. for. eccl. tit. 13, n. 89; a fortiori id admittendum est in casu in quo, non solum observantia et consuetudo est immemorialis, sed agitur dumtaxat de functionibus non pa- roecialibus, quae de iure communi non debentur soli parocho, et pro quibus iuxta eumdem Monacelli loc. cit. n. 86, pa- rochi licentia non est necessaria, sed tantum sufficit venia Ordinarii.

Praeterea haec omnia maiori robore firmari autumat ora- tor ab ipsa dioecesana Synodo, quae in capite de confrater- nitatibus haec decernit:

« I. Volumus, ut nemo sacerdos ad rectoris officium eli- gatur, nisi sit confessarius, et divini verbi concionator etc. . . . III . Satagant insuper rectores, ut onera . . . . missarum ac pia legata statis temporibus adimpleantur, ne etc. IV. at- tendat, rector sodalitatis, praeterea ad ecclesiae, et sacelli nitorem et ad ea omnia, quae divinum cultum respiciunt ».

Ex his igitur, deducit patronus, quod si iuxta Synodum rector sodalitatis debet esse concionator; si diligentiam adhi- bere debet, ut onera missarum ac pia legata adimpleantur; si attendere debet ad ea quae divinum cultum respiciunt ; haec omnia procul dubio nihil melius indigitant, nisi ut sodalita- tum rectores propriis sui sodalitii functionibus ac missarum celebrationi iuxta statuta et legata rite satisfacere debeant.

His vero et confirmationem accedere adnotat a notissimo decreto Urbis et Orbis S. R R . Congregationis, ubi post re- solutionem trigesimi tertii dubii additur: « salvis tamen con- ventionibus et pactis in erectione confraternitatum forsan factis, concordiis inter partes initis, et a S. Sede approbatis, indultis, constitutionibus Synodalibus, ac provincialibus et consuetudinibus immemorabilibus, vel saltem centenariis » (1).