ANDRIEN. 213

tumat patronus validissimum favore sodalitatis argumentum inferri posse, ex eo quod illa per plures ac plures annos in ecclesia SSmae Annuntiatae, tamquam in propria sede, sa- cras exercuerit functiones, ac proinde supponi nefas sit illam toties quoties sacras vestes mutuare voluisse.

Sed, quod maius es t , perpendendum vult orator, ipsum parochum de proprietate favore sodalitii testimonium edi- disse.

Tandem ad ultimum controversiae caput deveniens pa- tronus, ostendere aggreditur confraternitatem habere ius eri- gendi tumulum in sodalium funeribus independenter a paro- cho et quin cereos, circum appositos, paroeciali ecclesiae re- linquere teneatur. Ac in primis, contra Episcopi decisionem auctoritatem allegat Ioannis Baptistae Bassi, Episcopi Ana- gnini, aientis: « ecclesias confraternitatum regulariter non habere ius funerandi, nisi ex consuetudine, seu praescriptione immemorabili, vel privilegio seu concessione Episcopi » Tract, de sodai, q. 5, n. 1. Animadvertit itaque in casu multo minus peti, quum tantum de missae defunctorum celebra- tione, cum erectione tumuli in sodalium funeribus agatur. Quam quidem celebrationem missae cum cantu, atque tumuli •erectione in ecclesia sodalitatum expletam, minime recenseri putat inter paroeciales functiones, veluti in casu prorsus simili videre est apud Card. De Luca Be paroch. disc. 31, num. 3.

Sed clarius idipsum erui adnotat ex recentissimo decreto S. R R . Congregationis, quae rogata sub die 19 Maii 1879: « An liceat in aliena ecclesia et apud regulares cantare mis- sam de requie, quam fideles celebrari petunt pro parentibus vel amicis defunctis, postquam funeralia in ecclesia parochiali persoluta fuerint, etiamsi missa exequialis in ecclesia paroe- ciali non celebretur, respondit : « Affirmative, servatis tamen rubricarum regulis. » A fortiori ergo id admittendum, de- ducit orator, pro confraternitate dum funera sodalium iuxta suam institutionem explet in proprio sacello ab ecclesia pa- roeciali prorsus distincto.