304 AUGUSTODUNEN.

verum, magis quam veri species videatur, praesertim sata- gendo cum femina viri non ignara.

Ex diu continuata huiusmodi conversatione theologorum votum esset, quod in dubio super consummatione matrimonii, standum sit potius pro affirmatione, donec fortasse contra- rium exhibeatur valde probatum.

Proditur autem in subiecto, mulierem commoratam fuisse domi una cum viro, tum quia ipsa et mater vivebant expensis eius, veluti Alexander asseruit, et quidam testis, satis in- structus de eorum vitae ratione confirmavit; tum quia ea- dem, tametsi animo aversa, nihilosecius ex adhibitis exte- rioribus nuptiarum coeremoniis, arbitrabatur ita se iunctam ire, ut nequiret ab eo separari; et nesciebat quid esset di- vortium. Ei tamen erat in animo quaedam confusa praesum- ptio alicuius eventus, unde inter ipsos separatio succederet. Agnovit postmodum quod sine animi consensu, matrimonium non efficitur ; agnovit divortium civile : et inde, quoad se, proponebat nubere cum dicto milite amasio, scribens illi ne interdum aliam mulierem duceret.

Maritus vero, si apud se tanto tempore illam retinuit , confessus est hoc egisse, spem in corde enutriens, ipsam pro- missis, blandimentis, muneribus, nunquam violentus, vincere; eamque tandem aliquando remissuram pervicaciam, et doci- lem evasuram ad sponsum.

Nec equidem prorsus male se habebat ; nam mulier agno- vit se denegasse adimplere obligationes coniugii ; interim ac quotidie differebat in crastinum momentum illas perficere; quamvis posterius nequibat absolvere. Fortior me, ipsa ait, erat eius aversio.

Data igitur tanta simplicitate in Alexandro, et in Ioanna tanta aversatione et renuentia, nihil vel parum mirum vi- detur, si tales coniuges, dicam cum Cosci, cohabitaverint et adhuc si condormiverint ; et si nihilominus seipsos non co- gnoverint; nempe, in praesenti themate, si inter se non co- gnoverunt ob vehementem anthipatiam, aversionemque, quam ante, et praecipue post initum matrimonium, sponsa adversus