CONGREGATIONIS PASSIONIS D. N. I. C. 403

agitur hic de inhabilitate et privatione contracta ob condi- tionem executioni nullo modo mandatam, et inhabilitas atque privatio singulari modo suum sortitur effectum, seu melius ut habeat locum, sat est si requisita conditio desideretur. Quae si etiam sine culpa omittitur, privatio contrahitur quem- admodum irregularitatem verificari decernitur nullo occur- rente delicto, nullaque culpa ex parte subiecti, quando sim- plex et unus defectus occurrit. Consequenter in proposito dubio, vocalis ille ad suffragium ferendum inhabilis erat, quia quovis modo evenerit illa omissio, sive ex dolo, sive ex oblivione, certum est conditionem non fuisse impletam, et ex hoc defectu etiam inculpabili, ille privabatur voce activa atque passiva.

Neque tertio ab hac privatione utriusque vocis eximeba- tur, eo quod omissa fuerit declaratoria sententia, cum ne- mine reclamante, aut contradicente, ad Provincialis electio- nem suffragium dederit, ac si habilis esset. Quamvis enim Doctores magna contentione decertent, an necessaria sit sen- tentia criminis declaratoria, quorum alii essentialiter requi- sitam affirmant, alii negant, simplex distinctio utramque sententiam veram et falsam declarat sub diverso respectu. Alia enim est privatio iuris iam acquisiti, alia inhabilitas simplex. Prima ius adimit iam acquisitum atque possessum, secunda removet ab exercitio iuris. Unde melioris notae do- ctores edicunt ordinarie loquendo, legem quae poenam ipso iure, ipso facto infligit, suum sortiri effectum, statim ac sententia criminis declaratoria manifestatur, quia nemo licet reus sit, tenetur poenam sibi infligere quamvis levissimam. Excipitur tamen nisi eiusmodi lex consistat in privatione ita ut faciat aliquem inhabilem. Ita Leurenius p. I, q. 389, num. 3. Sententia ergo declaratoria aut criminis aut omis- sionis necessaria omnino est et essentialiter requisita cum agitur de privatione iuris iam acquisiti, non de simplici in- habilitate. Idque fidenter afBrmo ratione principii iam positi, quia ad inhabilitatem contrahendam non occurrit incommo- dum, quod ab omnibus reprobatur tamquam absurdum, et iuri