BARCINONEN. 417

Acta, Tom. XXVI. fase. CCCVII 27

morte utriusque vel alterutrius coniugis solutum, non solum singularis opinio alicuius doctoris, matrimonium sustinentis, sat superque est, sed etiam leves atque coniecturales proba- tiones ad proclamandum matrimonii valorem sufficiunt. In huiuscemodi enim quaestionibus, ut oppido patet, non iam de matrimonio in se, sed de matrimonii consectariis agitur ; res est, prouti nostro in casu, de coniuge superstite, quae, cum viro PER QUATUOR ANNOS omnia praestiterit quae uxoris sunt, uxoris honores et iura sibi vindicat ; res est de puella, quae, iure naturae inspecto, eo ipso quod ab Emmanuele Éorda originem ducit, ius habet ad eius nomen, honores omniaque fortunae bona, paucis : « est haeres suus ». Uxori et filiae Emmanuelis resistit mater, Rosa, quae filii opibus inhians, eundem iura naturae impie proculcasse praetendit et locum esse clamat successioni LUCTUOSAE. Unde sacra Rota in decis. 668 n. 21, part. 19, tom. 2 recent, et alibi pas- sim docet: « Cum de matrimonii veritate et validitate in- cidenter agitur ad solum effectum legitimitatis prolis et suc- cessionis LEVIORES SUFFICIUNT PROBATIONES. »

Tametsi argumenta, quibus veritas et validitas matrimo- nii Carmelam inter et Emmanuelem die 11 martii 1881 initi demonstratur, non ad leviorum, sed ad ineluctabilium pro- bationum genus spectant. Profecto parochus nupturientium proprius, Ildephonsus Gatell fidem de hoc facit.

Oleum et operam perdit Emmanuelis mater, Rosa Oli- vella, dum parochi testimonium infirmare pertentat, asserens Carmelam et Emmanuelem non celebrare matrimonium, at comoediam agere animo intendisse. Si Rosam audias, Em- manuel, Carmela et Carmelae parentes probe noscebant prae- senti matrimonio obstare consanguinitatis in tertio et quarto lineae collateralis gradu impedimentum.

Praeprimis Rosa filium suum Emmanuelem in mala fide fuisse praetendit, quia ille in supplici libello magistratui porrecto D. Rosendum Puriguriguer nuncupavit « suo pa- rente ». Ast appellare quempiam « suo parente » non idem est ac agnoscere propinquitatem intra quartum gradum :