NOLANA 427

lutio mediae annatae pluribus in locis non amplius viget. Quum autem huiusmodi invalescente consuetudini silentium accedat Ecclesiae, legitima exinde approbatio praesumi posse videretur. Tralatitium namque in iure est consuetudinem legitime inductam, quaeque iuris vel morum corruptela dici nequeat, cuiuscumque melioris tituli ac proinde etiam apo- stolici beneplaciti praesumptionem secum ferre. In casu no- stro, potissime quoad praeteritas solutiones, ad praescriben- dum decennalis consuetudo sufficeret.

Praeterea non exigui ponderis causam silentii Ecclesiae et cessationis memorati oneris invenimus in mutatis rerum ac temporum circumstantiis : in continuo nempe expensarum augmento, et in magna redituum diminutione, ita ut ex qua- dam paritate in casu nostro applicandum esse videatur De- cretum S. C. E E . et R R . diei 28 Ianuarii 187T, circa pen- siones, in quo statuitur « ut praefatis reditibus imminutis, « vel amissis, habita proportione, imminui etiam pro rata « debeant, vel cessare pensiones ». Quod equidem est, quod potissimum in suis litteris Nolanus Antistes adurget.

Demum animadvertenda sunt quae in sua citata consti- tutione Bened. Xl i i subdit: « volumus autem quod huic no- strae constitutioni minime subiecta existant beneficia illarum dioecesium et collegiatarum, in quibus reperitur opus, seu peculiare patrimonium fabricae, sufficienter instructum, aut onus seu obligatio reparandi, restaurandi et conservandi ec- clesias residet penes communitates locorum, vel adsunt di- ctarum ecclesiarum patroni . . . »

Iamvero utrumque existere in Ecclesia Nolana quodam modo dici potest. Extat nempe peculiare patrimonium con- stitutum ab Innnocentio XI I , per Bullam « Inscrutabili » anno 1644 editam, et postea a successore Benedicto XIII confirmatam, in qua summus Pontifex « a spolio et quo- cumque alio iure Camerae Apostolicae exigendi et percipiendi pecunias, res, effectus, mobilia, semimoventia et alia b o n a . . . . Archiepiscopos, episcopos et praelatos inferiores regni prae- fati (Neapolitani) . . . » omnino exemit et liberavit, ad ef-