434 HABANEN.

quaestio supremo s. Sedis iudicio delata est consensu una- nimi tum patris Generalis totius Ordinis, tum Filiarum a charitate Ordini ipsi subiectarum. Quaesitumque est ut sen- tentia Curiae habanensis declararetur nullius roboris 1. quia lata fuit in personas exemptas ab Episcopi iurisdictione; 2. quia defuerunt iuris formae, seu citatio, trina monitio, legitima defensio ; 3. quia poenae irrogatae sunt exorbitantes, neque assertis culpis proportionatae.

Disceptat io Synopt ica

DEFENSIO PATRIS GARCIAE. Nullius esse valoris sententiam Curiae habanensis, prolatam die 20 Septembris 1892, autumat Advocatus; eo quod cunctae posthabitae fuerint dispositiones sacrorum canonum de processibus instruendis. Et re quidem vera ex actibus constat, Religiosas vocatas ad comparendum non fuisse, neque ad sui defensionem. Quo vero ad patrem Garciam, aut defuisse asseritur trinam monitionem, aut si adfuit, ita fuit sollicita, ut ex ea evinci nequiret in monito pertinacia, cuius poena est excommunicatio. Praeter formae vitium, nullius roboris habendam esse sententiam asseritur etiam quia lata fuit in personas exemptas ab ordinaria Epi- scopi iurisdictione. Exemptio vero patris Garciae probata fuit per Pontificum constitutiones, quae hanc concesserunt Mis- sionariis s. Vincentii a Paulo: exemptioque filiarum chari- tatis ex natura earumdem institutionis, quae omnino laicalis est et quoad ordinationem et disciplinam interiorem subii- citur Patri generali Missionariorum s. Vincentii a Paulo.

Gradum faciendo ad quaestionis meritum notat advoca- tus, Missionarios s. Vincentii a Paulo et Religiosas a cha- ritate haud esse Curiae habanensi benevisos: quae adversio facili modo influere potuit in iudicium latum contra eosdem. Animadvertit etiam quod in sententia Vicarii generalis nulla facta fuerit mentio de querimoniis Cappellani Hospitii s. La- zari adversus filias charitatis eiusdem, etsi supplex libellus ipsius Cappellani basim constituat huius processus. Ex qua re