CIVITAS CASTELLI 465

ditionibus, quarum secunda ita se habet : vir convenit sua culpa advenisse separationem ; et ideo ius non habere ad lu- cra dotalia, et cetera quae oriri possent ex contractu matri- moniali. Tribunal vero ratam habens voluntariam huiusmodi separationem, die 4 Decembris 1890 relativam approbationis sententiam edidit.

Biennio post hanc separationis sententiam, ad Sanctissi- mum confugit Mathildes, enixe supplicans pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato; et Episcopus, cui de more ablegatus fuit supplex libellus, processum con- ficere curavit per Iudicem delegatum , qui ad examen im- primis vocavit ipsam actricem , quae iurata asseruit matri- monii inconsummationem ; testes deinde septimae manus actri- cis excussit, qui iurati pariter in eiusdem actricis favorem deposuerunt; ac demum, viro in iudicium comparere recu- sante , corporalem mulieris inspectionem fieri mandavit a duobus medicis, qui, munere expleto, adstante matrona, ac praevio balneo tepentis aquae, sub iuramenti fide eamdem mulierem unanimi suffragio virginem renuntiarent.

Disceptatio Synoptica.

DEFENSIO MULIERIS. Qui actricis defensionem suscepit, praemissa factorum narratione, duas in partes orationem suam dispescit , in quarum prima de matrimonii inconsummatione, et de dispensandi causis in altera agit. Et a primo capite exordiens, praenotare satagit, contumaciam unius ex coniu- gibus nullum alteri praeiudicium afferre posse, quum aliunde de matrimonii inconsummatione indubitanter constat. Idque certum esse, ait, ex huius S. C. praxi, cuius ad exemplum allegat Spoletanam Matrim. 20 Decembris 1873, 8 Iulii et 2 Septembris 1876; Tergestinam Matrim. 10 Iunii, 5 Au- gusti et 16 Decembris 1876; et Versaliensem Matrim. 10 Decembris 1892. - in quibus dispensatio super matrimonio rato et non consummato indulta fuit, licet contumax exti- tisset unus ex sponsis.

Acta, Tom. XXVI. fase. CCCVIII. 30