CIVITAS CASTELLI 467

cohabitationis initio curae medicae per mensem se subiecit absque tamen ullo exitu.

Haec ut confirmet patronus, ipsam in praesenti iudicio contumaciam viro obiicit, ex qua, grave impotentiae indicium exurgere censet. Quod quidem indicium ut ad certitudinis quoque gradum attollat, huc attendantur vult ea, quae apud laicum tribunal in causa separationis acta sunt, quaeque ra- ptim in facti specie iam relata fuerunt. Vir enimvero, qui non alia de causa quam propter impotentiam in iudicium vocabatur, hanc non valens declinare accusationem per aspe- ctum sui corporis, ad miser um con volavit effugium, quo fa- cile curaturam asseruit suam impotentiam. Sed nec hilum id ei profuit ; quandoquidem post elapsum annum a decreto, quo tribunal illius corpus a tribus medicis inspici manda- verat, recognoscere demum ac fateri necesse habuit separa- tionem locum habere eius culpa, licet hoc in sui damnum ac praeiudicium cederet, tam quoad existimationem, quam re- late ad substantias. Ita enim adigebatur nedum ad resti- tuendam dotem et ad solvendas interea usuras ; verum etiam ad amissionem omnium lucrorum dotalium , et illorum qui matrimonii causa eidem obvenire possent.

Maiora sed vero urget Orator ex eo quod duo medici, qui de Iudicis mandato corpus actricis inspexerunt ad for- mam Instr. S. C. an. 1840, eam, ascito iuramento, virginem renuntiarent.

Huc autem rebus perductis , omne quoad primam suae thesis partem tulisse punctum confidit patronus ; et ideo, paucis ad commentationem auctoritatis peritorum additis, ad alteram transvolat quaestionis partem, quae de dispensandi causis est.

Primam itaque causam repetendam esse ait ex maxima animi aversione actricis.erga virum suum; ita ut nulla re- conciliationis spes affulgeat.

Alteram dispensationis causam desumit ex viri impoten- tia et ex gravi dubio nullitatis matrimonii propter ipsius impotentiae perpetuitatem.