608 AQUIPENDIEN.

Circa facta ab adversariis prolata ad probandam distin- ctionem praebendarum « ex divisione olim facta » advertit, conclusionem canonicorum, ne latior sit praemissis, hanc esse debere, nempe aliquam divisionem bonorum castrensium habitam fuisse et hoc verum esse, sed non exinde fluere, omnia prorsus bona castrensiu divisa esse ita, ut praeter di- stinctam praebendam non adsit etiam Massa communis.

Quoad secundam animadversionem oppositor um, innixam maxime aequitati, quae ipsis videtur exigere potius praesen- tem redituum divisionem, quam antiquiorem, reponit adver- sarius, sane non esse locum aequitati in iis quae pugnant cum iustitia, et in casu, cum ea distributione redituum non iure sed violentia facta.

Quia canonici etiam obiiciebant inconvenientia derivantia in successionibus praebendarum, si eis a capitulo tribuantur certi reditus, alii tribuantur a fìsco, archidiaconus revocat ipsius gubernii expressam intentionem, scilicet se nolle in- ternam ingredi capitulorum constitutionem, unde fiscus ac- ceptant et ratam habebit pro effectibus legis divisionem a capitularibus factam. Sed, instat, etsi fiscus nollet admit- tere, quid inde ? Canonici tenentur servare iustitiam et con- stitutiones capitulares et facili et legitima compensatione inter se negotium componere valent.

Circa pensiones, quae praebendis iuxta novam divisio- nem impositae fuerunt, advertit, in hoc casu in primis ser- vandam esse legitimam praebendarum constitutionem et dein suborientibus aliis quaestionibus etiam ad iuris tramites pro- videbitur.

Denique deveniens actor ad ultimam contradictoria a- nimadversionem, notat quod ad destruendum ius archidia- coni, non sufficit invocare Bullam Institutionis illius prae- bendae non tribuentem partem vere duplo maiorem, sed data immutatione ab immemorabili secuta, oportet existentiam huius consuetudinis immemorabilis impugnare et destruere vel non legitimam demonstrare. Verum ex pluribus docu- mentis citatis archidiaconus probat, ipsos canonicos castren-