APPENDIX VI. 641

S. C. S. Officii 2 Decembr. 1840.

De sepultura eccles iast ica concedenda i is , qui nomen dederant sectae massonicae.

An liceat celebrare parentalia, et ecclesiasticam sepulturam conce- dere iis qui ante exitum receperunt Sacramenta, attamen sectae masso- nicae nomen dederunt, et in feretro tenent sectae eiusdem emblemata.

R. Affirmative, servata forma Innocentii III Cap. A nobis, De sent. excomm., ablatis insigniis sectae ab Ecclesia damnatae, et dummodo ap- positio emblematum demandata non fuerit a defuncto post receptionem Sacramentorum, vel ab eodem fuerit revocata; et amoveantur statim cognita eorum appositione, et omnino ante associationum cadaveris. Moneantur confessarii loci de obligatione exigendi retractationem ante sacramentalem absolutionem.

S. C. S. Officii 16 Maii 1866 - Suicidae quoad sepulturam ecclesiasticam.

An liceat dare ecclesiasticam sepulturam, et solemnes peragere exequias pro suicidis.

R. Moneantur parochi et missionarii ut in singulis casibus, quibus praesens dubium refertur, recurrant, quoad fieri potest, ad Ordinarium. Regula (autem) est, non licere dare ecclesiasticam sepulturam seipsos occidentibus ob desperationem vel iracundiam (non tamen si ex insania id accidat) nisi ante mortem signa dederint poenitentiae. Praeterea quando certo constat de iracundia vel desperatione negari debet eccle- siastica sepultura, et vitari debent pompae et solemnitates exequiarum. Quando autem certo constet de insania, datur ecclesiastica sepultura cum solemnitatibus exequiarum. Quando tandem dubium superest utrum mortem quis sibi dederit per desperationem aut per insaniam, dari pot- est ecclesiastica sepultura, vitatis autem pompis et solemnitatibus exe- quiarum.

S. C. S. Officii 25 Iulii 1630. - De confessario erga Apostatas

poenitentes in articulo mortis.

Quomodo se gerere debeat confessarius erga apostatas poenitentes in articulo mortis constitutos, cum ab illis secreto arcessitur, ut secreto absolvat. Ratio difficultatis est quia in illo articulo solent ab infideli familia vel sacerdotibus falsis induci ad actus falsae religionis, nec pos- sunt abnuere sine periculo mortis.

Acta, Tom. XXVI. fase. GCCXL 41