740 RAVENNATEN.

e contra haec translatio peracta fuerat an. 1806 decreto Ar- chiepiscopi Codronchi.

His precum vitiis enucleatis, parochus praesumptive ar- guit etiam suum antecessorem Amadori se retinuisse non ad- strictum a dicta pensione, siquidem ab epocha impositionis nempe ab an. 1856 usque ad an. 1884 eam numquam exolvit, non recensuit in inventario paroeciae, nec ulla adsunt vesti- gia restaurationum quae peragendae fuissent cum cumulo insolutarum pensionimi in libell. 5958. 40. Eodem vitio la- borare contendit parochus alterius pensionis rescriptum lib. 300 favore paroeciarum pauperum ab Emo Archiepiscopo Cattani an. 1884 e x p o s t u l a r e in libell. 400 et obtentae in supra relata summa.

I o . Quia preces fundatae fuerunt in reditu paroeciae tem- pore Pii VII, quae iuxta Pontificem gravari poterat pensione usque ad scuta ta 120. E contra reditus paroeciae ab eo tem- pore tum ob lucra cessantia, tum ob onera superventa, quae parochus enumerat, valde imminutus et deterior evaserat.

2°. Quia Emus Cattani reditus paroeciae repraeselitavit ut pingues et exuberantes innixus facto parochi Amadori, qui reditus paroeciae simulate auxerat in denuntiatione pro taxa vulgo mano morta, comprehensa in denuntiatione etiam an- nua summa libell. 639. 24 pro legatis, ut casu conñscationis ex parte Gubernii assignatio pensionis maior evaderet. At in facto reditus non erant pingues, praesertim inspectis gravi- bus expensis faciendis in paroecia ob varios titulos, sed po- tius tenuissimi.

Hucusque de nullitate impositarum pensionum ob supra relatas causas. Sed secundo parochus urget exonerationem quia reditus paroeciae ad eas ferendas impar est : rem probat notula activi et passivi in qua, omnibus libratis, remanent pro parocho tantum libellae 40. 30, cum quibus ipse occurrere deberet nedum honestae sui substentationi, sed etiam aliis expensis, non exclusa solutione ipsarum pensionum. Quare nedum aequum esse, iuxta parochum, praebendam paroecia- lem pensionum onere relevare, sed etiam aliqua assignatio