564 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

Pater Zirano mense Iulio anni 1602 in Africam pervenit. Inexspectata

tamen advenit impossibilitas redimendi captivos: hispanica enim navis ad

portum regionis montuosae regni « Cuco » illum perduxit, cuius rex paulo

ante cum rege Hispaniae consensit de expugnanda urbe Algerio. Qua de re

liberatio consobrini nulla successit. Servus Dei tamen quattuor christianos

a servitutis condicione liberare potuit.

Interim quaedam proelia exorta sunt et pater Zirano munus recepit

certiorem faciendi regem Hispaniae de quadam obtenta victoria. Perdurante

tamen longo itinere, a Mauris, qui illum comitabantur proditus est militibu-

sque icositanis traditus. In carcerem Algerii deductus et in palatio regis, qui

fidem Christi deseruit, conclusus quique ad illum liberandum perquam ma-

gnum pretium constituit. Milites vero, qui eo tempore giannizzeri vocabantur

et peculiarem partem in Magno Consilio Algerii agebant, patrem Zirano

emissarium delatorem esse putabant, immo liberatorem quattuor christiano-

rum, illum ergo primo mane diei 25 ianuarii 1603 capite damnare fecerunt.

Perdurantibus tribus hebdomadibus inclusionis in carcere, cum frater

consobrinus possibilitatem sententiae mortis ei nuntiaret, Servus Dei excla-

mavit: « Faxit Deus, ut ita verus fierem christianus ». Ad alterum nuntium

vero dixit: « Faxit Deus, ut mea morte apostatae suum recognoscant erro-

rem et malum commissum fidem Christi deserendo inter istos infideles ».

Cum dein audiret a giannizzeri suam capitis sententiam latam esse pellis

detractione, eius sarturae stramentique repletae ad portas civitatis illico

apponendae, serenus verba Liturgiae pronunciavit: « Gratias agamus Domino

Deo nostro, quia me indignum servum elegit ».

Tunc, Magni Consilii legati spem ei dederunt salvationis si fidem chris-

tianam desereret. Illo renuente ad supplicium ductus est, viam principalem

civitatis ingenti virorum turba confertam percucurrit, iniuriis, vehementi-

bus impulsis, alapis et sputis vexatus. Ad locum supplicii, in forma crucis

pro letali exsecutione ligatus, claris verbis magnaque animi concitatione

suam clamavit fidelitatem erga Christum et Ecclesiam, oransque nomina

invocabat Iesu, Mariae et sancti Pauli, in die eius conversionis ad Deum.

Ad postremam suae pellis deglubationem aegre verba Iesu repetere potuit:

« In manus tuas, Pater... ».

Primi omnium christiani in servitute reducti hunc Servum Dei inde

ab initio martyrem fidei aestimaverunt, eius ossa ac frustula pellis devote

collegerunt dum fama martyrii in cunctam christianitatem diffundebatur.