Congregatio de Causis Sanctorum 583

Servus Dei in vico Valleviridi de Castro Albo in Lusitania die 1 mensis

Martii anno 1879 natus est. Tempore pueritiae sub lare consummato et

iuvenili aetate vocationis ad sacerdotium perceptis primordiis, Seminarium

ingressus est. Regulari institutionis itinere expleto, die 28 mensis Martii

anno 1903 presbyteratu auctus est. Ministerium pastorale exercuit diversis

officiis fungens parochi, magistri, apud Seminarium dioecesanum instituto-

ris, Archiepiscopi Bracarensis secretarii, ecclesiae Cathedralis canonici et

Vicarii Generalis, semper omnibus sacerdotalis vitae suae summum relin-

quens testimonium.

Interdum, in societate lusitana, praesertim post illapsum regnum et ins-

tauratam Rem Publicam, signa odii in Ecclesiam crebrescebant et aversatio

ex vehementis discessionis actibus cumulata est, inter quos multarum emi-

cuerunt religiosarum communitatum disiectus et honorum ecclesiasticorum

proscriptio. His in peculiaribus adiunctis, Servus Dei ipse minas recepit,

ad quas vero actuositatem suam pastoralem protinus corroboravit. Dein,

Episcopus auxiliaris Aegitaniensis nominatus est et die 25 mensis Iulii anno

1923 ordinatus. Exinde, Unio Servorum Iesu fundavit, quae, institutionem

spiritualem per omnia curae habens, operam praesertim non modo intra

fines dioecesis Aegitaniensis, sed universae Lusitaniae dedit. Diversas prae-

terea communitates fundavit atque omni studio et ope in oratorio quodam

pro pueris condendo enisus est et publicationem hebdomadalem edidit, quae

rationes illo tempore diffusas Christi fidei et Ecclesiae infensas repugnaret.

Servus Dei magno ardore praedicationi et operibus pro sociali opitulatio-

ne fovendis vacavit, sicuti nidulis infantium, scholis primariae institutionis,

officinae typographicae artis tradendae, hospitiis et receptaculis pro auxiliis

suppeditandis. Praesertim propter infirmam valetudinem suam Episcopus

auxiliaris semper resedit.

Conversatio vitae ei parca et integerrima fuit. Ob profundam eius doctri-

nam et peculiarem morum urbanitatem multi merito eum uti confessarium

et moderatorem spiritualem seligerunt. Constans in Verbi Dei predicatione,

perfectionem assequi atque in oratione, in eucharistica spiritualitate et in

devotione erga Beatissimam Mariam Virginem fontem actuosae suae navita-

tis pastoralis invenire cotidie festinavit. Apostolica eius sollicitudo diutinis

post contentionibus reconciliationem socialem admodum provexit. Summa

autem virtus eius caritas fuit pastoralis, quam in plenitudine conscientiae