Acta Francisci Pp. 421

LITTERAE APOSTOLICAE

I

Sanctus Gregorius Narecensis Doctor Ecclesiae Universalis renuntiatur.

FRANCISCUS PP.

Ad perpetuam rei memoriam. - « Vidimus stellam eius in oriente et venimus adorare eum » ( Mt 2, 2).

Stella, quae in orientis caelo apparuerat, in mente et corde Magorum

lumen accendit, quod ad quaerendam veram lucem eosdem incitavit, quae

mundum illuminat (cfr Io 8, 12), Dominum Iesum Christum, longum post

iter Bethleem inventum adoratumque: « Viderunt puerum cum Maria matre

eius, et procidentes adoraverunt eum » ( Mt 2, 11).

Inde a primis saeculis christianae religionis in oriente alias innumeras

stellas accendit Spiritus Sanctus, scilicet sanctos prudentesque homines,

qui suae vitae exemplis ac doctrina ad Dei mysteria cognoscenda et Chris-

tum conveniendum expeditius effecerunt iter. Stella perquam fulgida, quae

numquam est exstincta, fuit etiam presbyter et monachus sanctus Gregorius

Narecensis, magister et dilecti populi Armeni decus. Insignis hic theologus,

mysticus et poeta sua sapientia evangelica ac insigni sua doctrina theologica,

nostro quoque tempore suae genti Ecclesiaeque Universali loqui pergit, quem

inde ab antiquis temporibus ipsa uti sanctum colit. Continuata eius fama

cum meditationum precationumque libro coniungitur, cuius titulus Liber La-

mentationum, sed qui vulgo ab Armeno populo est cognominatus Narecensis.

Praeter Evangelium in Armenia de scripto agitur maxime venerato

et evulgato. Post hoc volumen finitum Gregorius Narecensis de se addit:

« minimus inter poetas, postremus inter doctores ». Reapse eius perspectis

scriptis, quae magno poetico afflatu pervaduntur atque amplo cultu, alto

mystico sensu ac latis biblicis cognitionibus distinguuntur, procul dubio non

est « minimus inter poetas » neque « postremus inter doctores ».

Ad verisimiliores opiniones in historica regione Andzevatsik circiter anno

CML natus est. Eius pater, Khosrov Andzevatsi, luculentus fuit scriptor ac