24

ἀξίωσον ἐν τῷ σκότει τοῦ βίου, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ τε, τῷ τῆς λύπης χωρίῳ ἐκδουλεῦσαί σοι καί καλῶς θεραπεῦσαι καί τάς ἁγίας ἐντολάς σου φυλάξαι. Εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ζῆν δέδωκάς μοι καί γινώσκειν σε καί προσκυνεῖν, Θεέ μου˙ τοῦτο γάρ ζωή, τό σέ γινώσκειν μόνον Θεόν, κτίστην τε καί ποιητήν ἁπάντων, ἀγέννητον, ἄκτιστον, ἄναρχον, μόνον, καί τό σόν υἱόν ἀπό σοῦ γεννηθέντα, καί ἐκπορευτόν τό Πανάγιον Πνεῦμα, τήν πανύμνητον τριαδικήν μονάδα, ἥν τό προσκυνεῖν εὐσεβῶς καί λατρεύειν (48) ὑπέρ δόξαν ἅπασαν ἄλλην ὑπάρχει, κἄν ἐπίγειον, κἄν οὐράνιον εἴπῃς. Τί γάρ ἀγγέλων, τί δέ τῶν ἀρχαγγέλων, κυριοτήτων, Χερουβίμ, Σεραφίμ τε καί παςῶν ἄλλων στρατιῶν οὐρανίων ὑπάρχει δόξα ἤ φῶς ἀθανασίας ἤ χαρά ἤ ἔλλαμψις ζωῆς ἀΰλου, εἰ μή τό ἕν φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος διαιρούμενον τρισσῶς ἀδιαιρέτως, ὅ ἕν ὑπάρχει ἐν τρισί χαρακτῆρσι, γινωσκόμενον ἀγνώστως, ὅσον θέλει; Οὐδέ γάρ ἐνδέχεται κτίσμα τόν κτίστην οὕτω γινώσκειν ἤ νοΐ βλέπειν ὅλον, ὡς αὐτός οἶδεν ἑαυτόν κατά φύσιν˙ κατά χάριν δέ βλέπουσι καί νοοῦσιν ἄγγελοι πάντες καί πᾶσα κτιστή φύσις, οὐ καταλαμβάνοντες, ἀλλά νοοῦντες, καθό γνωσθῆναι ἤ φανῆναι θελήσει τοῖς τυφλοῖς τό φῶς ἤ καί βλέπουσι πάντως˙ καί γάρ ὀφθαλμός χωρίς φωτός οὐ βλέπει, ἀλλά καί ὁρᾶν ἐκ τοῦ φωτός λαμβάνει, ὅτι παρ᾿ αὐτοῦ καί ἐδημιουργήθη. Κἄν ἀσώματον, κἄν ἐνσώματον εἴπῃς, εὑρήσεις πάντα Θεόν πεποιηκότα. Τά ἐν οὐρανοῖς εἴ τι δι᾿ ἄν καί ἀκούσῃς, τά ἐπί τῆς γῆς καί τά ἐν ταῖς ἀβύσσοις, καί τούτων πάντων μία ζωή καί δόξα, μία ἔφεσις καί μία βασιλεία, πλοῦτος, χαρά, στέφανος, νῖκος, εἰρήνη