70
Ναί, προσέφερόν μοι δῶρα, ναί, προσέφερόν μοι πλοῦτον˙ δεδωκότες ἅπερ εἶχον, ἔλαβον τόν μαργαρίτην τοῦ παντός κρείττω τοῦ κόσμου. Ταῦτά μοι καί σύ, εἰ βούλει, κόμισον καί λήψῃ πάντως. Μετά τούτων πρόσελθέ μοι καί εὐθύς σοι ὑποδείξω, ὅνπερ ἔλαβον ἐκεῖνοι μαργαρίτην, καί χαρήσῃ˙ καί ψυχήν αὐτήν εἰ δώσεις, (117) ἄξιον οὐδέν νομίσεις, ἄξιον οὐδέν λογίσῃ, ὅ,τι ὅλως κατεβάλου. Ἐγώ γάρ, ἐάν προσέλθῃς, ὡς ἡ πόρνη μοι προσῆλθε, πάντως ἔχω ἐξουσίαν, πάντως ἔχω μαργαρίτας, οὕς ὁ κόσμος, ἐάν λάβῃ, καί σύν κόσμῳ τούτῳ ἄλλαι μυριάδες ἄλλων κόσμων, οὐκ ἐκλείψει μαργαρίτης μόνος εἷς ἐκ θησαυρῶν μου, καί παρέξω σοι καί δῶρον, ὡς ἐκείνῃ παρεσχόμην. Ταῦτά σοι Θεός προσείπῃ καί διδάξει, πῶς προσῆλθεν ὁ λῃστής καί πῶς ἡ πόρνη, οἱ ᾀδόμενοι ἐν κόσμῳ, πῶς δέ ἄσωτος εὐθέως ὑποστρέψας προσεδέχθη. Πίστει δέ λῃστής ἐσώθη, ὁ πολλά κακά ποιήσας, καί δικαίως, ὅτι μόνος πάντων με ἀρνησαμένων, πάντων δέ σκανδαλισθέντων κρεμαμένου μου τῷ ξύλῳ ὡμολόγησεν ἐκεῖνος καί Θεόν καί βασιλέα καί ἀθάνατόν με εἶναι ἐκ καρδίας ἀνεβόα.