61
αἰσθητῶν κτιστῶν ὁ Λόγος ἑωρᾶτο συνημμένος τῷ προσλήμματι ὡς κτίσμα. Προσλαμβάνων δέ τό κτίσμα καί ἐγκρύπτων ἤ ἀνάγων εἰς τό ὕψος, εἰς τήν δόξαν τήν οἰκείαν ὑπέρ λόγον ἀπεκρύπτετο εὐθέως. Υοῦτο ἔλεγον ἐκεῖνοι ἀφαντοῦσθαι τόν ∆εσπότην, (105) τό καθ᾿ ἑαυτούς δέ πάντως˙ ὁ γάρ κτίστης τῶν ἁπάντων ὤν ἀχώρητος τοῖς πᾶσιν, ὡς Θεός πάντα πληρῶν δέ, πῶς ἄν ἄλλως γε κρυβείη; Μεταστήσεις ἀπό τόπου τόν ∆εσπότην καί πρός ἄλλον τόπον δώσεις γεγονέναι ἐξ ὀφθαλμῶν κρυβῆναι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων; Ἄπαγε, μή ἐξ ἀγνοίας περιπέσῃς βλασφημίᾳ! Ἄκουε δέ τῆς ἀγάπης, εἰ βούλει, τάς ἐνεργείας, καί μαθήσῃ, πῶς ὑπάρχει μείζων πάντων ἡ ἀγάπη! Ποίων πάντων; Οὐκ ἀκούεις βοῶντος τοῦ Ἀποστόλου; Τοῦ λαλεῖν ἀγγέλων γλώσσαις καί ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων, τοῦ τήν πίστιν πᾶσαν ἔχειν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, τοῦ εἰδέναι πᾶσαν γνῶσιν, βάθος τε τῶν μυστηρίων, τοῦ σκορπίσαι πάντα πλοῦτον καί πτωχόν αὐτόν γενέσθαι, τοῦ καί τό σῶμα εἰς καῦσιν ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ ἐκδοῦναι μείζων ἔστιν ἡ ἀγάπη. Καί τοσούτῳ μείζων πέλει, ὅτι δίχα ταύτης ταῦτα εἴτε ἕν εἴτε καί πάντα -