251
δεσμίους μέν μόνῃ σαρκί, πνεύματι δ᾿ ἐλευθέρους, συνανιόντας τῷ Χριστῷ εἰς οὐρανούς εὐκόλως, ὅλον τε τό πολίτευμα κεκτημένους ἐκεῖσε ἐν θεωρίᾳ τῶν καλῶν, ὧν ὀφθαλμοί οὐκ εἶδον. Τί οὖν τό ἅρμα τοῦ πυρός, τό Ἠλίαν ἁρπάσαν, τί ἡ Ἐνώχ μετάθεσις ὑπάρχουσι πρός ταῦτα; Ἐγώ δοκῶ, ὡς θάλασσα τμηθεῖσα ῥάβδῳ πάλαι καί μάννα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατελθόν, τύπος μόνον καί ἀληθείας σύμβολα ταῦτα πάντως ὑπῆρχον ἡ θάλασσα βαπτίσματος, τό μάννα τοῦ Σωτῆρος , (374) οὕτω κἀκεῖνα σύμβολα τούτων εἰσί καί τύπος, ἀσύγκριτον ὑπεροχήν κεκτημένων καί δόξαν, ὅσον κτιστοῦ τό ἄκτιστον ὑπερέχει τῇ φύσει. Τό μάννα γάρ, ὅ λέγεται ἄρτος, τροφή ἀγγέλων, ὅ ἔφαγον οἱ ἄνθρωποι ἐν τῇ ἐρήμῳ τότε, ἐξέλιπεν, ἀπώλετο, ἀπέθανόν τε πάντες καί ὅσοι τοῦτο ἔφαγον˙ ζωῆς γάρ οὐ μετεῖχεν. Ἡ σάρξ δέ τοῦ ∆εσπότου μου τεθεωμένη οὖσα, ζωῆς μεστή τε πέλουσα πάντας ζωῆς μετόχους τούς τρώγοντας ἀποτελεῖ καί ποιεῖ ἀθανάτους˙ διαβιβάζει τε αὐτούς οὐ πέλαγος θαλάσσης, οὐδ᾿ ἐξ Αἰγύπτου μεθιστῶν πρός ἄλλην γῆν μετάγει φθαρτούς καρπούς προφέρουσαν καί αὖθις τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ᾿ οὐδέ τεσσαράκοντα ἐπί χρόνοις βαδίζειν διακελεύεται ἡμᾶς ὁ λυτρωτής τοῦ κόσμου, ἵνα καί καταλάβωμεν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἀλλ᾿ ἀδιστάκτῳ πίστει γε βαπτισθέντας ἀθρόον, αἷματός τε καί τῆς αὐτοῦ σαρκός μεταλαβόντας ἀπό θανάτου εἰς ζωήν, εἰς φῶς τε ἀπό σκότους, ἀπό τῆς γῆς εἰς οὐρανούς ἀναφέρει εὐθέως. Πρότερον ἀπεκδύσας με φθορᾶς καί τοῦ θανάτου καί ὅλον ἐλευθερώσας με ἐν αἰσθήσει καί γνώσει, τό δέ πάντων φρικτότερον! - οὐρανόν καινόν ἔδειξέ με καί ἐν ἐμοί κατῴκησεν ὁ τῶν ἁπάντων κτίστης, οὗπερ οὐδείς τῶν πρόπαλαι ἁγίων ἠξιώθη. Ἐλάλει γάρ γό πρότερον διά Πνεύματος Θείου καί ἐνεργείᾳ τῇ αὐτοῦ τά θαύματα ἐποίει, οὐσιωδῶς δέ οὐδαμῶς νινι Θεός ἡνώθη πρό τοῦ γενέσθαι ἄνθρωπον τόν Χριστόν καί Θεόν μου. (375) Λαβών γάρ σῶμα δέδωκεν αὐτοῦ Πνεῦμα τό Θεῖον, οὐσιωδῶς ἑνοῦται δέ δι᾿ αὐτοῦ πιστοῖς πᾶσι καί γίνεται ἀχώριστος ἡ ἕνωσις ἡ τούτων.