26

Πῶς δέ κρατήσω, ὅ ἐντός μου ὑπάρχει καί ἔξω κόσμου, οὐ γάρ βλέπεται ὅλως; Ὅ ἔων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω νοῶν ἀληθῶς ῥήματα ἀγραμμάτου.

∆'.

∆ιδασκαλία εἰς μοναχούς ἄρτι ἀποταξαμένους κόσμῳ καί τοῖς ἐν κόσμῳ˙ καί περί τοῦ, ὁποίαν τις ὀφείλει πίστιν ἔχειν πρός τόν ἴδιον πατέρα. (51)

Ἄφες κόσμον ἅπαντα καί τούς ἐν κόσμῳ˙ μόνον προσλαβοῦ τό μακάριον πένθος. Θρήνησον μόνα τά κακῶς σοι πραχθέντα, ὅτι ταῦτά σε τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων ἀπεστέρησαν, Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων. Μηδενός ἄλλου φροντίσῃς ἐκτός τούτου, ἀλλά καί τό σῶμά σου ὡς ξένον ἔχε καί κάτω βλέπε ὡς κατακεκριμένος καί τήν ἐπί θάνατον ὁδόν βαδίζων στέναζε ἀεί ἐκ βάθους τῆς καρδίας Καί τό πρόσωπον μόνοις δάκρυσι πλῦνε. Τούς δέ πόδας σου, τούς εἰς κακά δραμόντας μή θελήσῃς ὕδατι νίψαι μηδόλως, ναί δή, καί τάς χεῖράς σου συνεσταλμένας ἔχε˙ ταύτας ἀναιδῶς πρός Θεόν μή ἐκτείνῃς, ἅς πολλάκις ἥπλωσας εἰς ἁμαρτίαν. Κράτει προπετοῦς, ὅση δύναμις, γλώσσης εὐχερής καί γάρ αὕτη πρός ἁμαρτίαν , ἐπεί δι᾿ αὐτῆς μόνης καί τῶν μεγάλων πολλοί ἀπεσφάλησαν ὁδοῦ εὐθείας καί ἀπώλεσαν οὐρανῶν βασιλείαν. (52) Ταύτης δέ πρῶτον φράξον τάς ἀκοάς σου, ἀκούειν μηδέν τῶν αἰσχρῶν καί ματαίων, καί τότε ἴσως κυριεύσεις καί ταύτης. Ἄκουε μόνας πατρός σου νουθεσίας, ποιοῦ ταπεινάς πρός αὐτόν ἀποκρίσεις καί ὡς τῷ Θεῷ λέγε τούς λογισμούς σου μέχρι προσβολῆς καί μηδέν ἀποκρύψῃς. μηδέ τι πράξῃς ἄνευ γνώμης τῆς τούτου, μηδέ κοιμηθῇς μήτε φάγῃς ἤ πίῃς. Καί ὅτε ταῦτα φυλάξῃς ἐπί χρόνοις,