424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et Assumptio in caelum, atque utique « absoluta coram peccato Deiparae

invulnerabilis natura, atque ipsius officium Mediatricis, ut inter Deum et

Hominem pontis ». Verbum LXXX Gregorii merito « inter praeclariores pre-

cationes [Mariales], ex hominis corde manantes » recensetur.

Aliae theologicae et mysticae considerationes Gregorii Narecensis Ver-

bi Incarnationi dicantur, perfecti hominis ac Dei, cuius divinitatem et ab

aeterno generationem semper tuita est Ecclesia Armena; Ecclesiae, quae

est credentium populus, Christi Sponsa, Domini Arca, omnium credentium

mater, quae christifideles coniungit cum angelis cuiusque nationales pecu-

liaritates in universalem Ecclesiam confluere debent; sacramentis, iis po-

tissimum quae ad christianam initiationem attinent, nominatim baptismo

qui hominem per Ecclesiae mediatricem actionem novam creaturam efficit,

confirmationi sacri chrismatis unctione quae Trinitatis in christiani anima

inhabitationem corroborat, paenitentiae tandem sacramento.

Apud Gregorium admodum peculiaris pars de re mystica agit, quae non

est experientia rerum tantum humanarum vel naturalis spiritus elatio, sed

Dei tactus, fructus superioris illuminationis, quae homini praebetur quae-

que directo cum fidei actu nectitur, id est absolutae acceptione fiduciae,

tota deditione qua sua in vita homo se manifestanti, loquenti, invadenti

Deo reserat, cuius ideo experientia ad transformantem beatificantemque

coniunctionem perducit.

Experientiae mysticae Narecensis peculiaritas haec prae se fert sum-

matim elementa: I certum deformitatis peccati sensum; II transcendentiae

Dei sensum, qui secum fert totam peccati repulsam; III humanae finitionis

coram Deo sensum; IV perceptionem humanum verbum ad exprimendum

et se exprimendum omnino esse incongruum; V perceptionem decretorium

esse gratiae opus, quae humani verbi vacuitatem superat et imbecillita-

tem ac plenitudini omnipotentiaeque redemptrici divini Verbi reserat; VI

progressum tandem cuiusdam habitus, qui definitur « mystica abyssi », ubi

apophasis substituitur aphasia, quae est dicendi incapacitas, quae summatim

perstringit inter « verbum » et « Verbum » dialecticae salvificae difficultatem.

Sanctus iam vivus habitus et post mortem, ipse ob perfectam fidei ortho-

doxiam potissimum eminet. Suae nationis Ecclesiae persequens traditionem,

Concilii Oecumenici Ephesini (anni CDXXXI) christologiam ipse tenuit, ita

ut in Concordiae Formula explicatur, quam Ioannes Antiochenus confecit,

quamque verbum de verbo anno CDXXXIII accepit Cyrillus Alexandrinus, Ec-