29

καί γάρ κήδεται τῶν μικρῶν στρουθίων. Ζυγόν βάστασον τόν ἐλαφρόν Κυρίου, πολλή ἡ ἀντίδοσις γάρ τῶν μελλόντων. Ἡμᾶς βροτούς ἅπαντας σῴζοντας δῶρον, καί γάρ ἠγοράσθημεν αἵματι θείῳ˙ θεούς δεικνύντα δυνάμει τοῦ καλοῦντος, τοῦτο γάρ ἡ σάρκωσις ἡ τοῦ ∆εσπότου, ἵν᾿ ἔργῳ γνῷς τῶν ἔργων τάς ἐκβάσεις˙ τό πάντων θαυμαστότερον τῶν ὁρωμένων! Καλόν σοι κέρδος ἐκκοπή θελημάτων, μάρτυρα δεικνύει σε τῇ συνειδήσει. (56) Λόγους πατρός σου καί πρστάγματα πρᾶττε, ὁδηγοῦσι γάρ τήν ὁδόν ἀπροσκόπως μέχρι θανάτου˙ ὕψος γάρ τοῦτο μέγα! Θεός φαίνεται διά σέ τοῦτο πρᾶξας. Νόμιζε εἶναι εὐτελέστερος πάντων, τοῦτο πρῶτόν σε ποιεῖ τῆς βασιλείας, ξένος τε πτωχότερος, ταπεινότερος ἄλλων˙ μεγάλα ὄντως, εἰ ταῦτα κατορθώσῃς. Ὅλος ὑπάρξῃς μιμητής τοῦ ∆εσπότου, τί δέ ὑπάρχει ἀγαθότερον τούτου; Πάντα κατορθοῖ τό πενθεῖν καθ᾿ ἑκάστην, γλυκύ γάρ τοῦτο ὑπέρ βρῶσιν καί πόσιν ῥεόντων καί ἑστώτων διδάσκον γνῶσιν˙ ἀφιστᾷ γάρ πρότερον παντός τοῦ κόσμου. Σιωπήν ἄσκει, τήν φυλάττουσαν ταῦτα, ῥίζας κόπτει γάρ ἀνωφελεῖς παντοίας. Τήν μνήμην ἔχει πάντοτε τοῦ θανάτου˙ αὕτη γάρ πρόξενος ταπεινώσεως πέλει˙ Ὑφ᾿ ὧν καθαρθείς καί αὐγασθείς καρδίαν ὤ τοῦ θαύματος τοῦ ζητουμένου πᾶσι φῶς ἀξιωθῇς ἰδεῖν καλῶς τό θεῖον, βέλος γάρ ἐστιν ἄϋλον ἐξ ἀΰλου˙ Χριστός δέ ἐστιν ἡ τελεία ἀγάπη, ὁ ἔχων αὐτήν θέσει Θεός ὑπάρχει, ψυχάς φωτίζων τάς αὐτόν ἐκζητούσας˙ αὗται μόναι ζήσονται, μηδείς πλανάσθω! Ὧ θεοποιός ἀγάπη, Θεός οὖσα! Ἔκπληξις τοῦτο καί δυσεύρετον πρᾶγμα.