32

Η'.

Τίσι Θεός ἐμφανίζεται καί τίνες ἐν ἕξει γίνονται τοῦ καλοῦ διά τῆς τῶν ἐντολῶν ἐργασίας. (61)

Πῶς βλέπεις κεκρυμμένος ὤν, πῶς ἐφορᾷς τά πάντα, πῶς οὐχ ὁρᾶσαι παρ᾿ ἡμῶν, ἡμᾶς ὁρᾷς δέ πάντας; Ἀλλ᾿ οὐχί πάντας, οὕς ὁρᾷς, καί γινώσκεις, Θεέ μου, ἀλλά τούς ἀγαπῶντάς σε μόνους φιλῶν γινώσκεις καί κατ᾿ ἐξαίρετον αὐτοῖς σεαυτόν ἐμφανίζεις˙ ἥλιος κεκρυμμένος ὤν πάσῃ βροτείᾳ φύσει ἐξανατέλλεις ἐν τοῖς σοῖς, ὁρᾶσαι παρ᾿ ἐκείνων, καί ἀνατέλλουσιν ἐν σοί οἱ πρίν ἐσκοτισμένοι πόρνοι, μοιχοί καί ἄσωτοι, ἁμαρτωλοί, τελῶναι. Μετανοοῦντες γίνονται υἱοί φωτός σου θείου˙ τό φῶς δέ φῶς πάντως γεννᾷ, φῶς οὖν καὐτοί τελοῦσι, τέκνα Θεοῦ, ὡς γέγραπται, θεοί τε κατά χάριν. Ὅσοι καλῶς φυλάξουσι τάς θείας ἐντολά σους, ὅσοι κόσμον ἀρνήσονται τόν μάταιον καί πλάνον, ὅσοι γονεῖς καί ἀδελφούς μισήσουσιν ἀμίσως, ὡς ξένους ἡγησάμενοι τῷ βίῳ παροδίτας, ὅσοι γυμνοί γενήσονται πλούτου τε καί χρημάτων καί τήν προσπάθειαν αὐτῶν ἀρνήσονται εἰς ἅπαν, ὅσοι τήν δόξαν τήν κενήν, ἀνθρώπων τούς ἐπαίνους, ἀπό ψυχῆς βδελύξονται διά τήν τῶν ἄνω δόξαν, (62) ὅσοι θέλημα ἴδιον ἐξέκοψαν τελείως καί ὡς ἄκακα πρόβατα ἐγένοντο τοῖς ποιμέσιν, ὅσοι νεκροί τῷ σώματι πρός πᾶσαν κακήν πρᾶξιν γεγόνασιν ἱδρώσαντες εἰς ἀρετῶν τούς πόνους καί μόνῳ τῷ θελήματι ζῶντες τοῦ κυβερνήτου, ὑπακοῇ νεκρούμενοι, ζωούμενοί τε αὖθις, ὅσοι τῷ φόβῳ τοῦ Θεοῦ καί μνήμῃ τοῦ θανάτου καθ᾿ ἑκάστην δακρύουσι νύκτα τε καί ἡμέραν καί νοερῶς προσπίπτουσι τοῖς ποσί τοῦ ∆εσπότου ἔλεος ἐξαιτούμενοι καί ἄφεσιν σφαλμάτων˙ οὗτοι ἐν ἕξει γίνονται τοῦ καλοῦ διά πάσης τῆς ἐργασίας τῶν καλῶν θρηνοῦντες καθ᾿ ἑκάστην καί ἐπιμόνως κρούοντες ἔλεος ἐπισπῶνται. Οὗτοι δεήσεσι συχναῖς, φωναῖς τε ἀλαλήλοις καί τῶν δακρύων ταῖς ῥοαῖς ψυχήν ἐκκαθαίρουσι˙ καθαιρομένην δέ αὐτήν βλέποντες οἱ τοιοῦτοι πῦρ πόθου προσλαμβάνονται καί πῦρ ἐπιθυμίας,