34

τόν δέ τῶν πάντων ποιητήν, τόν ἀθάνατον μόνον, τόν πᾶσι πάντα δυνατόν τίς ἰδών οὐ ποθήσει; Ἐξ ἀκοῆς πιστεύσαντες ἠγάπησαν οἱ πλείους καί δι᾿ αὐτόν ἀπέθανον οἱ ἅγιοι καί ζῶσιν˙ οἱ δέ καί θέας τῆς αὐτοῦ καί φωτός μετασχόντες, (64) γνωσθέντες καί γνωρίσαντες αὐτόν, πῶς μή ποθοῦσιν; Εἰπέ, πῶς οὐ πενθήσουσι δι᾿ αὐτόν ἀενάως, πῶς οὐ καταφρονήσουσι κόσμου καί τῶν ἐν κόσμῳ; Πῶς δέ οὐκ ἀπαρνήσονται πᾶσαν τιμήν καί δόξαν, ὑπέρ τήν δόξαν τήν ἐν γῇ, ὑπέρ πᾶσαν τιμήν δέ γενόμενοι, τόν ἔξω γῆς, ἔξω τῶν ὁρωμένων πάντων, μᾶλλον δέ τόν ποιήσαντα τά ὁρώμενα πάντα, ναί δή καί τά ἀόρατα, ποθήσαντες ∆εσπότην καί δόξαν τήν ἀθάνατον εὑρόντες καί λαβόντες καί ἔχοντες ἀνελλιπῶς πᾶν ἀγαθόν ἐκεῖθεν, ἀλλά καί πᾶσαν ἔφεσιν, πᾶσαν ἐπιθυμίαν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τῶν πραγμάτων τῶν θείων; Ἐξ αὐτῆς κατεπλούτησαν πηγῆς τῆς ἀειζώου, ἧς κορεσθῆναι, ∆έσποτα, δός καί ἡμῖν πλουσίως καί πᾶσι τοῖς ζητοῦσί σε καίποθοῦσιν ἐκθύμως, ὡς ἄν τρυφήσωμεν καὐτοί μετά τῶν σῶν ἁγίων τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων˙ ἀμήν.

Θ'.

Ὅτι ὁ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέτοχος γεγονώς ὑπό τοῦ φωτός καί τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ἁρπαζόμενος ἐπάνω πάντων φέρεται τῶν παθῶν, μή βλαπτόμενος τῷ πλησιασμῷ ὑπ᾿ αὐτῶν. (65)

Αἴ, αἴ, Θεέ, Κύριε, παντοκράτορ! Τίς χορτασθῇ σου τοῦ ἀοράτου κάλλους, τίς ἐμπλησθῇ σου τῆς ἀκαταληψίας; Τίς ἀξίως προρευθῇ τῶν ἐντολῶν σου καί τό φῶς θεάσεται τοῦ σοῦ προσώπου μέγα, θαυμαστόν, μή χωρούμενον ὅλως ἐν τούτῳ τῷ βαρεῖ καί σκοτεινώδει κόσμῳ, τό τόν ὁρῶντα ἀφαιρούμενον κόσμου μετά σώματος, ὤ μυστηρίου ξένου! Τίς ὁ τό τεῖχος παρελθών τῆς σαρκός αὐτοῦ, τίς ὁ διαβάς τῆς φθορᾶς τό γνοφῶδες