48

ἀριμνηθῆναι, ∆έσποτα, τοῖς προεργασαμένοις, ὁ μηδέν μίαν ἐντολήν ποτε τετηρηκώς σου; Ἀλλ᾿ οἶδα, πάντα δύνασαι, πάντα ποιεῖς, ὡς θέλεις, καί τοῖς ἐσχάτοις, ∆έσποτα, δίδως ὡς καί τοῖς πρώτοις, καί πρῶτον, ὤ τοῦ θαύματος, τῶν πρώτων τοῖς ἐσχάτοις. Ταῦτα πρός σέ λέγοντος, τόν ποιητήν τοῦ κόσμου, τόν ἄνω πρίν φαινόμενον καί πάλαι με κρυβέντα καί ὕστερον ἀκτῖσί με ὅλον περικυκλοῦντα, αἴφνης σε ὅλον ἐν ἐμοί καθορῶ γεγονότα, τόν ἄνω πρίν φαινόμενον, ἀλλά κρυβέντα πάλιν νέφει, καθάπερ ἥλιος ἀκτίνων ὅλως δίχα. Ὡς οὖν ἐκεῖνος προσιτός ἐστι τοῖς καθορῶσι (87) καί τότε μᾶλλον οἱονεί ὅλος πᾶσιν ὁρᾶται, οὕτω καί σύ μοι προσιτός κεκρυμμένος ἐντός μου τυγχάνεις, ὁ ἀπρόσιτος, ὄμμασι νοεροῖς μου, ὡς οἶδας, ὀπτανόμενος, κατά μικρόν αὐξάνων, φαιδρότερον δεικνύμενος, φαιδρότερον ἀστράπτων˙ ἄλλοτε πάλιν φαίνῃ μοι ἀπρόσιτος εἰς ἅπαν. ∆ιό καί μεγαλύνω σου τήν ἀκαταληψίαν, τήν ἀγαθότητα τήν σήν κηρύττων ἐκβοῶ σοι˙ ∆όξα τῷ οὕτως τήν ἡμῶν δοξάσαντι οὐσίαν, δόξα τῇ ἀμετρήτῳ σου, Σωτήρ, συγκαταβάσει, δόξα τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, δόξα τῇ δυναστείᾳ, δόξα σοι, ὅτι ἄτρεπτος, ἀναλλοίωτος μένων ὅλος τε εἶ ἀκίνητος, ἀεικίνητος πέλων, ὅλος ἐκτός τῆς κτίσεως, ὅλος δ᾿ ἐν πάσῃ κτίσει, ὅλος τά σύμπαντα πληροῖς, ὅλος ὤν ἔξω πάντων, ὑπέρ τά πάντα, ∆έσποτα, ὑπέρ ἀρχήν δέ πᾶσαν, ὑπέρ οὐσίαν ἅπασαν, ὑπέρ φύσεως φύσιν, ὑπέρ αἰῶνας ἅπαντας, ὑπέρ φῶς ἅπαν, Σῶτερ, ὑπέρ οὐσίας νοεράς, ἔργον σόν γάρ κἀκεῖναι, μᾶλλον δέ ἐννοήματός σου τυγχάνουσιν ἔργον. Σύ γάρ τῶν πάντων εἶ οὐδέν, ἀνώτερος δέ πάντων˙ τῶν ὄντων γάρ εἶ αἴτιος ὡς τῶν πάντων κτίστης καί διά τοῦτο πάντων εἶ ἀποκεχωρισμένος, ἄνωθέν που νοούμενος ὑπέρ τά ὄντα πάντα, ἀόρατος, ἀπρόσιτος, ἄληπτος ἀναφής τε, ἀκατανόητός τε ὤν ἀναλλοίωτος μένεις, ἁπλοῦς τυγχάνων ὅλος δέ σύ εἶ πεποικιλμένος, καί ὅλως νοῦς ἀδυνατεῖ δόξης τήν ποικιλίαν καί ὡραιότητα τοῦ σοῦ κάλλους κατανοῆσαι. Ὁ οὖν τῶν πάντων ὤν οὐδέν ὡς ὑπεράνω πάντων,