50

καί οἶκος εἷς γεγόναμεν ∆αυίδ, οἱ πάντες ἅμα, τῇ ἰδιότητι τῇ σῇ, τῇ πρός σε συγγενείᾳ. Κύριος οὖν σύ τοῦ ∆αυίδ, ἐν πνεύματι τυγχάνεις, ἡμεῖς δέ τέκνα τοῦ ∆αυίδ, σπέρμα θεῖόν σου πάντες˙ συναγομένων τε ἡμῶν εἷς γινόμεθα οἶκος, τουτέστι πάντες συγγενεῖς, ἀδελφοί σου οἱ πάντες. Καί πῶς οὐ θαῦμα φοβερόν, ἤ πῶς οὐ φρίξει πᾶς τις, ὁ τοῦτο ὅλως ἐννοῶν, τοῦτο καταμανθάνων, ὅτι ὑπάρχεις μεθ᾿ ἡμῶν νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας καί οἶκον ἕκαστον ποιεῖς καί ἐνοικεῖς εἰς πάντας καί οἶκος πᾶσι γίνῃ σύ, καί ἐν σοί ἐνοικοῦμεν, εἷς, Σῶτερ, ἕκαστος ἡμῶν μετά σοῦ ὅλος ὅλου, καί μεθ᾿ ἑνός ἑκάστου σύ μόνου μόνος τυγχάνων καί ὑπεράνωθεν ἡμῶν μόνος ὅλος ὑπάρχεις; Νῦν οὖν ὑπάρχεις τά φρικτά ἐν ἡμῖν πάντα πράσσων. Ποῖα φρικτά; Ἀκούσατε ἐκ τῶν πολλῶν ὀλίγα˙ εἰ γάρ καί, ἅ εἰρήκαμεν, ὑπέρ ἔκπληξιν πάντα, ἀλλ᾿ ὅμως ἄρτι ἄκουε φρικτότερα ἐκείνων! Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστός ἡμῶν δέ, καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χτιστός ἐμοῦ τοῦ παναθλίου, καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ ὁ ἄθλιος ἐγώ δέ. Κινῶ τήν χεῖρα, καί Χριστός ἡ χείρ μου ἔστιν. (90) Ἀμέριστον γάρ νόει μ οι θεότητα τήν θείαν! - Κινῶ τόν πόδα καί, ἰδού, ἀστράπτει ὡς ἐκεῖνος˙ μή εἴπῃς, ὅτι βλασφημῶ, ἀλλ᾿ ἀπόδεξαι ταῦτα καί τῷ Χριστῷ προσκύνησον τοιοῦτόν σε ποιοῦντι! Εἰ γάρ καί σύ θελήσειας, μέλος αὐτοῦ γενήσῃ, καί οὕτω μέλη ἅπαντα ἑνός ἡμῶν ἑκάστου μέλη Χριστοῦ γενήσονται, καί Χριστός ἡμῶν μέλη, καί πάντα τά ἀσχήμονα εὐσχήμονα ποιήσει κάλλει θεότητος αὐτά κατακοσμῶν καί δόξῃ, καί γενησόμεθα ὁμοῦ θεοί Θεῷ συνόντες, ἀσχημοσύνην σώματος ὅλως μή καθορῶντες, ἀλλ᾿ ὅλοι ὅλῳ σώματι Χριστῷ ὁμοιωθέντες, καί μέλος ἕκαστον ἡμῶν ὅλος Χριστός ὑπάρξει. Εἰς γάρ πολλά γινόμενος εἷς ἀμέριστος μένει, μερίς ἑκάστῃ δέ αὐτός ὅλος Χριστός ὑπάρχει˙ πάντως οὖν οὕτως ἔγνωκας Χριστόν καί δάκτυλόν μου καί βάλανον - οὐκ ἔφριξας, ἤ σύ καί ἐπῃσχύνθης; Ἀλλά Θεός σοί ὅμοιος οὐκ ᾐσχύνθη γενέσθαι, σύ δέ ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνῃ γεγονέναι; Οὐχί ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνομαι γενέσθαι,