744 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
746 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
748 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
750 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
752 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
754 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
756 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
758 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
760 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
762 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
764 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
766 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
768 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
770 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
772 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
774 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
776 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
778 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
780 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
782 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
784 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
786 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
788 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
790 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
792 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
794 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
796 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
798 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
800 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
802 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
804 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
806 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
808 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
810 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
804 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
placide procedentes, ut ultima eorum non damnationis vel deprecationis
essent verba, verba autem veniae et Christi maiestatis praeconii.
His ex Servis Dei alii senes erant, alii viri mediae aetatis, pars vero
nondum viginti annos nata: imparibus iudiciis pluribusque vexationibus,
duris iniustisque carceribus et ignominiae multitudinis contra sacerdotes et
Ecclesiam ludibrii aliter alii subiecti sunt. Caedes autem in eorum vitam ex
nihilo haud obrepsit, sed iugi sacrilegiorum iniuriarumque et incursionum
copia praecessa est, quae eo modo pertinebat, ut verum atrocitatis tem-
pus instauraret: mors sacerdotum religiosorumque ab asseclis quibusdam
peculiarium opinionum illata omnem singulorum proprietatem maxime de-
negantium summamque rei publicae licentiam foventium ac secretis masso-
num societatibus adhaerentibus, qui memoriae ipsius catholicae Ecclesiae
ex universa paeninsula hiberica adusque vestigia abolere omnia professe ac
plane contendebant. Ad haec, quae diaboli quasi malitiam simulare videntur,
ordo, ut dicatur, politicus conflatus est actibus discriminantibus et feris
facinoribus usque ad rabiem hostilem signatus.
Ratio autem una, qua Servi Dei summatim atque iniuste capitis damnati
sunt, tantum eorum religiosorum status fuit. Promissionibus minisque nihil
indulgentes, Patres hi e Congregatione Missionis, plane conscii se ad mortem
esse adituros, vere heroico modo genuinam spiritualitatem suam professi
sunt, benignitatem animi, simplicitatem et sollicitudinem ministerii, quibus
iam in vita insigniti erant et ad summum testimonium parati sunt, chris-
tiani moris etiam inter extremas angustias magnum praebentes exemplum.
Quorum Servorum Dei vita et opera brevi, qui sequitur, indiculo per-
stringitur:
1. Pater Fortunatus Velasco Tobar, presbyter, qui tamquam praeses huic
martyrum catervae praeponi potest, die 1 mensis Iunii anno 1906 in vico Tradajos
prope Burgum natus, vota perpetua, privata et privilegiata anno 1925 professus
est et die 11 mensis Octobris anno 1931 presbyteratu auctus. Ad Collegium Insti-
tuti Teruelense primum destinatus, ad communitatem Alcorisae prope Terulium
missus est, ut institutoris fungeretur munere. Bonus et hilaris, gratus et favo-
rabilis universo populo erat. Cum nocte diei 28 mensis Iulii anno 1936 ap-
prehensus esset, populus persecutores cohibuit quominus eum in libertatem
restituerent. Qui autem die 22 consecuti mensis Augusti in vicum regressi