68

Ἀλλ᾿ οὐκ εἶπεν ὁ ∆εσπότης, ὥσπερ σύ ὑπολαμβάνεις, οὐδ᾿ ἐλπίσι τοῦ εὑρέσθαι (114) οὐδ᾿ ἐλπίσι τοῦ λαβέσθαι τά ὑπάρχοντα πωλῆσαι. Τί πλανᾶσθε, τί ματαίαις ἐπερείδεσθε ἐλπίσι; Τί καί ἄλλοις ἀπωλείας, ἑαυτοῖς τε τιμωρίας αἴτιοι σφοδρᾶς γενέσθαι μάτην βούλεσθε πεισθεῖσιν; Ἀλλά πρότερον εὑρεῖν σοι παραινεῖ τόν μαργαρίτην, καί ἀτίμητον ὡς ὄντα θεασάμενόν σε τοῦτον καί αὐτόν τότε πωλήσας ἅπαντα ἐξαγοράσαι˙ σύ δέ λέγεις ἐν ἐλπίσι καί σαυτόν ἀποδεικνύεις ὡς οὐ θέλοντα πωλῆσαι τά ὑπάρχοντα καί ἆραι οὐρανῶν τήν βασιλείαν, ἥν ἐντός σου, ἐάν θέλῃς, ὁ ∆εσπότης εἶπεν εἶναι. Ἴσως δέ πτωχός ὑπάρχεις καί οὐ κέκτησαι χρυσίον, οὐδέ κτήματα, οὐ πλοῦτον, καί ἀκούων, ὅτι πάντων ὑπαρχόντων διαπράσει ὁ ἀτίμητος ὠνεῖται μαργαρίτης, ἵνα λέγῃς ὄτι˙ Ἆρα πῶς μή ἔχων ὕπαρξιν ἐγώ ἰσχύσω (115) κτήσασθαι τόν θεῖον τοῦτον καί ὡραῖον μαργαρίτην; Περί τούτου οὖν ἀκοῦσαι συνετῶς παρακαλῶς σε. Ἐάν ἅπαντα τόν κόσμον καί τά ἐν τῷ κόσμῳ ἔχῃς καί σκορπίσας διανείμῃς ὀρφανοῖς καί χήραις ταῦτα καί πτωχοῖς ἠπορημένοις,