69

καί πτωχός αὐτός γενήσῃ, ὡς ἀντάξιον δέ ὅλως τίμημα εἰ ἐννοήσῃς ὅ,τι κατεβάλου, λέγων˙ ∆ότε μοι τόν μαργαρίτην, δέδωκα γάρ ἅπαντά μου! παρ᾿ εὐθύς τοῦτο ἀκούσῃ λέγοντός σου τοῦ ∆εσπότου˙ Ποῖα ἅπαντά σου λέγεις; Σύ γυμνός ἀπό κοιλίας ἐξελήλυθας μητρός σου καί γυμνός ἐν τῷ μνημείῳ πάλιν πάντως εἰσελεύσῃ. Σά δέ ποῖα λέγεις εἶναι; Ἄφρων, ὅλως οὐκ αἰσθάνῃ; Καί οὐ λήψῃ μαργαρίτην, οὐδέ λάβῃς βασιλείαν. Ἄν δέ ἅπαντα σκορπίσῃς τά ὑπάρχοντά σου ὅλως ἤ πτωχός ὑπάρχῃς λίαν καί προσέλθῃς λέγων οὕτως˙ Ἴδε, Σῶτερ, νῦν καρδίαν (116) καί ψυχήν συντετριμμένην καί δεινῶς κολαζομένην καί σφοδρῶς ἐκκαιομένην! Ἴδε, ∆έσποτα, γυμνόν με, ἴδε με ἠπορημένον ἀρετῆς ἁπάσης ξένον καί πτωχόν ἐν τούτοις λίαν καί μή ἔχοντά τι δοῦναι εἰς ἐξώνησίν σου, Λόγε, καί ἐλέησόν με, μόνε ἀνεξίκακε Θεέ μου. Τί γάρ ἄξιον εὑρήσω ἐν τῷ κόσμῳ, ὦ Θεέ μου, ὅπερ δώσω εἰς τιμήν σου, τοῦ ποιήσαντος τά πάντα; Τί γάρ ἔδωκεν ἡ πόρνη, τί δέ ὁ λῃστής παρέσχεν, ὁ δέ ἄσωτος, Χριστέ μου, ποῖον πλοῦτόν σοι προσῆξε; Ταῦτα λέξον, καί ἀκούσῃ˙