82

τινός ἆρα τῶν ἀγαθῶν τοῦ παρόντος αἰῶνος; Τίς τήν χάριν τοῦ Πνεύματος ἔχων ἐν τῇ καρδίᾳ οὐχί Τριάδα τήν σεπτήν ἐν αὐτῷ κατοικοῦσαν (134) κέκτηται, τήν φωτίζουσαν καί Θεόν ἐκτελοῦσαν; Τίς δέ Θεός γενόμενος χάριτι τῆς Τριάδος καί δόξης καταξιωθείς τῆς ἄνω τε καί πρώτης, πλέον τι ἐννοήσειεν ἐνδοξότερον ἆρα τοῦ λειτουργεῖν τε καί ὁρᾶν τήν ἀνωτάτω φύσιν, τήν παντουργόν, τήν ἄφραστον, τήν ἀπρόσιτον πᾶσιν; Ἤ τίνος ἐπιθυμήσειε λαμπροτέρου ἐν βίῳ, τῷ τε τούτῳ, λογίσθητι, τῷ ὀλιγοχρονίῳ, ἤ τῷ ἄλλῳ, μοί νόησον, τῷ μή ἔχοντι τέλος; Εἰ ᾔδεις τό κρυπτόμενον βάθος τῶν μυστηρίων, οὐκ ἄν με κατηνάγκαζες ταῦτα λαλεῖν ἤ γράφειν. Φρίττω γάρ εὐλαβούμενος ἐγχαράττων τά θεῖα καί γράμμασι σκιαγραφῶν τά ἀπόρρητα πᾶσιν. Εἰ ἐθεάσω τόν Χριστόν, εἰ ἔλαβες τό Πνεῦμα καί προσηνέχθης τῷ Πατρί διά τούτων τῶν δύο, γινώσκειν εἶχες ἅ λαλῶ καί ἅ σοι ἐξηγοῦμαι, καί ὅτι μέγα καί φρικτόν καί ἐπέκεινα πάσης δόξης τε καί λαμπρότητος, ἀρχῆς καί ἐξουσίας, πλούτου τε καί δυνάμεως καί πάσης βασιλείας τό λειτουργεῖν ἐν καθαρᾷ καρδίας συνειδήσει τῇ καθαρᾷ καί Ἁγίᾳ καί ἀχράντῳ Τριάδι. Μή γάρ μοι εἴπῃς σώματος τήν ἀναμαρτησίαν καί, ὧν τό βάθος οὐ νοεῖς, παράξῃς μαρτυρίας, ἀλλ᾿ ἅπερ εἶπεν ὁ Θεός διά τῶν Ἀποστόλων καί Βασιλείου τοῦ σοφοῦ, τοῦ πυρίνου τήν γλῶτταν, καί Χρυσοστόμου τε πατρός τάς ἁπλᾶς μαρτυρίας καί Γρηγορίου τοῦ καλῶς ταῦτα θεολογοῦντος ἄκουσον καί πιστώθητι, ποταπόν χρή ὑπάρχειν τόν λειτουργοῦντα τῷ Θεῷ, τῷ ποιητῇ τῶν πάντων! Καί ἐκ τῆς καταξιώσεως καί ἐκ τῆς ἀρετῆς σου ἔχεις τοῦ ἀξιώματος τό μέγεθος θαυμάσαι. (135) Μή πλανηθῆτε, ἀδελφοί, μή τολμήσητε ὅλως ἅψασθαι ἤ προσελθεῖν τό ἀπροσίτῳ φύσει. Ὅς γάρ οὐκ ἀποτάξεται κόσμῳ καί τοῖς ἐν κόσμῳ καί τήν ψυχήν ἀρνήσεται τήν ἑαυτοῦ καί σῶμα καί ὅλος γένηται νεκρός ταῖς αἰσθήσεσι πάσαις μηδέν προσβλέπων ἐμπαθῶς τῶν ἡδέων τοῦ βίου, μηδενός ὅλως ἐπιθυμῶν τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων μηδέ ἐνηδυνόμενος λόγοις τισίν ἀνθρώπων,