93

Οὗτοι γάρ νεκροί καί ζῶντες ἀληθείᾳ, ὅτι πέλουσιν ἀληθεῖς καί ὡς πλάνοι. Οὗτοι ταπεινοί πνεύματι καί καρδίᾳ, (150) πραεῖς τε εἰσί καί ζηλωταί Κυρίῳ. Οὗτοι ἀσεβεῖς εἰσι τοῖς ἀσεβέσι καί ὀσμή ζωῆς τοῖς ἐκλεκτοῖς Κυρίου. Οὗτοι καί πόρνοι τοῖς πόρνοις τῇ καρδίᾳ καί ἰσάγγελοι τοῖς τήν ψυχήν παρθένοις. Οὗτοι καί δόξης ἐν μέσῳ ταπεινοῦνται καί ἐν πενίᾳ εἰσί δεδοξασμένοι. Οὗτοι καί εὐτέλειαν ὡς βασιλείαν καί βασιλείαν ὡς πτωχείαν ἡγοῦνται. Οὗτοι τρώγοντες εἰσίν ἐν ἐγκρατείᾳ καί νηστεύοντες πᾶν εἶδος ἐμπιπλῶνται. Οὗτοι οὐ συνέρχονται τῇ ἀδικίᾳ οὐδέ παριδεῖν δύνανται τεθλιμμένον καί καταπονούμενον ὑπό πλουσίων. Οὗτοι πρόσωπον οὐκ αἰδοῦνται ἀνθρώπων, τό γάρ πρόσωπον ὁρῶσι τοῦ Κυρίου. Οὗτοι οὐ κλῶνται τοῖς δώροις τήν καρδίαν καί οὐ παρορῶσι νόμον δικαιοσύνης, ἔχουσι καί γάρ τόν ἀσύλητον πλοῦτον καί τά τοῦ κόσμου πάντα λογίζονται ὡς κόπρον. Οὗτοι ἔχοντες διδάσκαλον τό Πνεῦμα μήθησιν οὐ χρῄζουσιν ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τῷ φωτί λαμπόμενοι τῷ τούτου βλέπουσι τόν Υἱόν, ὁρῶσι τόν Πατέρα καί προσκυνοῦσι Τριάδα τοῖς προσώποις, τόν ἕνα Θεόν ἡνωμένον τῇ φύσει ἀφράστως. Οὗτοι μυοῦνται ἐκ τοῦ Πατρός δέ πάλιν, ὅτι γεννᾶται ὁ Υἱός ἀμερίστως, ὡς οἶδε μόνον, εἰπεῖν γάρ οὐκ ἰσχύω˙ εἰ γάρ ἴσχυον, εἶχε πάντως ὁ λόγος τά ὑπέρ λόγον καί διάνοιαν φράσαι (151) καί ἄνω κάτω τά σύμπαντα γενέσθαι. Εἰ γάρ τό κτίσμα τόν κτίστην καταμάθῃ καί, οἷός ἐστιν, ὅλον κατανοήσῃ καί εἰπεῖν λόγῳ γράψαι ἐξισχύσῃ, γέγονε τοῦ κτίσαντος τό ἔργον κρεῖσσον. Παῦσον, ἄνθρωπε, φρίξον, βροτέ, τῇ φύσει καί ἐννόησον, ὅτι μή ὤν παρήχθης καί τῆς μητρῴας νηδύος παρακύψας