95. De Compassione BMV.

la. Qui per viam pergitis,
Hic mecum sedete,
Si est dolor similis
Ut meus, videte,
Meum dulcem filium
Pariter lugete.

1b. Videte spectaculum
In cruce pendentis,

More damnatitii
crimina luentis,

Pro peccato populi
mortem patientis.

2 a. Ordo juris vertitur,
A equitas turbatur,

Justitia laeditur,
ratio mutatur,

Sine causa filius
meus morti datur.

2b. Quare meus filius
condemnatur ita?

Sine causa moritur
morientum vita,

Et ego tam misera
vivo jam invita.

3 a. Quid commisit genitrix,
cur orbatur prole ?

Me, Judaea, filio,
mundum privas sole,

Patre privas pauperes,
aegros adjutore.

3 b. Injustum judicium,
judices, tractastis,
Meum dulcem filium
injuste damnastis,
Quem crucis patibulo
mori judicastis.

4 a. Vertite judicium

et videte jura,
Creatorem perimit

ejus creatura
Et condemnat dominum

suum morte dura.
Quod crimen, quaescelera
Commisit, gens effera?
Vincla, virgas, vulnera,
Sputa, spinas, cetera

Sine causa patitur.

4 b. Nato, quaeso, parcite,
Matrem crucifigite,
Aut in crucis stipite
Nos simul affigite

Male solus moritur.
Sed quid prodest, misera

loquor induratis,
Non absolvunt penitus,

quem damnarunt gratis,
Meus Jesus moritur

mundi pro peccatis.

5 a. Mi Johannes, proximos

tuos deprecare,
Ut me sinant vulnera ,

saltem alligare,
Quae vides tam fortiter

sanguine manare.
Proh dolor,
Jam color

Exstinguitur oris,

5 b. Hinc ruit,
Hinc fluit

Unda nam cruoris.
Non sperabam misera

talia videre,
Sed credebam potius

de Jesu gaudere,
Quem crucis patibulo

video pendere.

6 a. Fili, dulcor unice,

Singulare gaudium,

Matrem flentem respice

Conferens solatium.

6 b. Pectus, mentem, lumina
Torquent tua vulnera,
Quae mater, quae femina
Tam infelix, tam misera.

7 a. Flos Horum,
Dux morum,
Veniae vena,

7 b. Quam gravis
In clavis
Est tibi poena.

8 a. O quam sero deditus,

Quam cito me deseris,
O quam digne genitus,
Quam abjecte moreris.

8 b. O quis amor corporis
Tibi fecit spolia,
O quam dulcis pignoris
Quam amara praemia.

9 a. Fili, dulcor animae,
respice moerentem,
Vide matrem miseram

paene morientem,
Dum videt tam turpiter
te cruce pendentem.

9b. Fili, dulcor unice,
respice parentem

Et vide discipulum
jam deficientem,

Dum videt te Dominum
suum morientem.

10 a. In sero recubuit

supra tuum pectus
Et nunc ita remanet
miser et abjectus,
Patre, fratre, domino
privatur dilectus.

10b. Ubi grex amabilis?

omnes faujfugerunt
Et timore maximo

furtim abierunt,
Te solum patibulo

crucis reliquerunt.

11a. Ubi grex amabilis?
solus luc remansit
Atque tua vulnera

solus mecum planxit,
Tuus dolor potius

piam mentem transit.

11b. Consolare, domina
magis et regina,

Cur moerore deficis,
stella matutina,

Tuus levat filius
mundum a ruina.

12 a. Consolare, genitrix,

et sileto, mei
Quem damnatum conspicis

nunc in forma rei,
Vere nosti filium

verum esse Dei.

12b. Dolet tuus filius

magis te dolente,

Sursum tollit lumina
te respiciente

Et intendit gemitus
tantos te gemente.

13 a. Mi Johannes, qualiter
possum consolari,
Dum infelix orbitor

lumine solari
Et sic tantum Dominum
video necari ?

13 b. Si dolerem adeo,

quod deberem mori,
Nec sic meo penitus
parcerem sic ori,
Nec do, quanta debeo,
carmina dolori.

14 a. Utinam sic doleam,
Quod dolore peream,
Nam plus est dolori
Sine morte mori
Quam perire citios.

14b. Detur nunc moestissimae
Corpus vel exanime,
Ut sic minoratus
Cesset cruciatus
Osculis, amplexibus.

15 a. Jesus matri loquitur
totus vulneratus:

Cur tam doles, mulier,
ecce tuus natus,

Johannes discipulus,
tibi commendatus.

15 b. Postquam Jesus taliter
pia solvit ora,

Virgo matrem virginem
jam ex illa hora

Suscepit in propriam
omni pulsa mora.

16. Qui pro nobis voluit
mortem sustinere,
Non sinat nos misere

ignibus ardere
Sed det suis famulis
secum congaudere.