96

Πνεῦμα τό Πνεῦμα˙ καί πῶς Πατήρ φανεῖται; Πατήρ ὁ Πατήρ, ὅτι ἀεί γεννήτωρ˙ πῶς δέ γίνεται ἡ ἀεί γεννησία; Ὅτι τοῦ Πατρός οὐ χωρίζεται ὅλως καί ὅλος προέρχεται ἀνερμηνεύτως, πάντοτε μένει ἐν τῷ πατρικῷ κόλπῳ καί προέρχεται πάντοτε ἀνεκφράστως. Υἱός ἐν Πατρί ἀενάως ὁρᾶται γεγεννημένος, ἀλλά συνηνωμένος˙ καί ἐν Υἱῷ γάρ ὁ Πατήρ καθορᾶται ἀδιαστάτως, ἀτόμως, ἀχωρίστως. Υἱός ὁ Υἱός, ὅτι ἀεί γεννᾶται καί πρό αἰώνων ἐστί γεγεννημένος, προερχόμενος οὐ τέμνεται τῆς ῥίζης, ἀλλά καί χωρίς ἀχώριστος τυγχάνει καί ἡνωμένος ὅλος Πατρί τῷ ζῶντι αὐτός τε ζωή πᾶσι τό ζῆν παρέχων. Ὅσα ὁ Πατήρ, καί ὁ Υἱός τοσαῦτα˙ ὅσα ὁ Υἱός, καί ὁ Πατήρ ὡσαύτως. Βλέπεω τόν Υἱόν, καί βλέπω τόν Πατέρα, ὁρᾶται Πατήρ Υἱῷ ἀπαραλλάκτως, πλήν ὁ μέν γεννᾷ, ὁ δέ ἀεί γεννᾶται. Τί χωρίς Πατρός ἐστιν, ὅπερ καί ἔστι; Τί ἐστιν; εἰπέ, φράσον πᾶσιν ἀνθρώποις Θεός ἄναρχος καί ποιητής τῶν πάντων, εἴ τι γέγονε καί γενήσεσθαι μέλλει. Θεός τῷ Πατρί ἴσος καί κατ᾿ οὐσίαν καί κατά φύσιν καί κατά ἐξουσίαν (155) καί κατά μορφήν ὄντως καί κατ᾿ ἰδέαν καί κατά χρόνον Πατρός οὐδέπω δίχα. Πῶς προέρχεται; Ὡς ἐκ νοός ὁ λόγος. Πῶς χωρίζεται; Ὡς φωνή ἐκ τοῦ λόγου. Πῶς σωματοῦται; Ὡς γραφόμενος λόγος. Ἐκ τῶν ὑψηλῶν εἰς ταπεινά κατήχθην καί πρός ἐμαυτόν λυπηθείς ἐγενόμην καί τό γένος ἔκλαυσα τό τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ζητοῦσι παραδείγματα ξένα ἐπινοίας τε καί πράγματα, καί λέξεις παρεισάγουσιν ἀπό τῶν ἀνθρωπίνων ἐξεικονίζειν δοκοῦντες τήν θείαν φύσιν˙ φύσιν, ἥν οὐδείς ἀγγέλων ἤ ἀνθρώπων ἤ κατιδεῖν ἴσχυσεν ἤ ὀνομάσαι.