99

τοῦ νέου λαοῦ τῶν λογικῶν προβάτων. Πρᾶξον καί λέξον κτίζων ἐπί τῆς πέτρας, μᾶλλον δέ καί αὐτός ὑπό τῆς πέτρας κτίζου. Οὗτος καί ποιμήν, οὗτος καί ἀρχιτέκτων, οὗτος καί θεμέλιος ἔστω σοι βίου. Τί τῆς ὀροφῆς χρεία πρό θεμελίων; Οἰκοδομή πρῶτον καί τότε στέγος, πρᾶξις ἐν γνώσει καί οὕτως θεωρία. Τί πρό τοῦ τρύγους τόν οἶνον θέλεις πίνειν; Οὗτος εἰς ἀσκόν παλαιόν οὐ χωρεῖται. Τί πρό τοῦ σπόρου τά δράγματα συλλέγειν καί ἄλλοις οἴει μεταδιδόναι μάτην; Εἰ βούλει, δεῦρο, τῆς ὁδοῦ μή ἐκπέσῃς, ἀλλά δίδαξον περί βάθους κριμάτων, τῶν περί ἡμᾶς, πῶς εὐδρομοῦσιν ἄλλοι ἴσως πονηροί καί μή Θεόν εἰδότες πῶς ἄλλοι δυστυχοῦσι Θεόν εἰδότες καί ὑπό Θεοῦ γινωσκόμενι μόνου, ἄλλοι πένονται ἴσως εὐχαριστοῦντες, ἄλλοι δέ πτωχοί φέρουσιν εὐχαρίστως, πλουτοῦσι δ᾿ ἄλλοι κακῶς ἀγνωμονοῦντες, ἁρπάζοντες δ᾿ ἕτεροι καί ἀδικοῦντες οἴονται Θεόν θεραπεύειν ἐκ τούτων, καί ἄλλα πολλά, ἅ ὁρᾷς καθ᾿ ἑκάστην, ὅτι βροτοί ποιοῦσι καί πανθάνουσι πάλιν, καί Θεός ἀνέχεται, ὁ πάντων κτίστης. (159) Μή τις ἄδικος λογισθῇ τοῖς ἀνόμοις ἤ τοῖς κατ᾿ ἐμέ οὖσιν ὀλιγοψύχοις; Εἰπέ, δίδαξον περί κρίσεως θείας, περί τῆς ὥρας ἐκείνης καί ἡμέρας, ἐν ᾗ γυμνοί ἅπαντες παρασταθῶμεν τῷ τοῦ Θεοῦ μου βήματι καί Σωτῆρος καί τῶν ἐνταῦθα πράξεών τε καί λόγων, διαλογισμῶν, ἐνθυμήσεων ἅμα, τούς μισθούς ληψόμεθα τούς κατ᾿ ἀξίαν˙ λέγε, τίς ἐκεῖ πεπαρρησιασμένος καί τίς ὑπάρξει πάλιν κατῃσχυμμένος; Ἔχεις τό λέγειν ἄπειρα περί τούτων˙ μετά δέ ταῦτα σκόπησον καί τήν κτίσιν, ἄβυσσον ἄλλην εὑρήσεις γάρ ἐν ταύτῃ! Ἴδε οὐρανόν, ἥλιον καί τά ἄστρα, βλέψον εἰς τήν γῆν, τήν μητέρα καί τάφον