153. De ss. Abdon et Sennen.

la. Manus linguae, lingua cordi
Sic concordet, ut concordi
Laus erumpat modulo.

1 b. Laudem pulchre lingua pangit,
Cum sermonem opus tangit
Castae mentis osculo.

2 a. Vita, voce, voto plaudit,
Qui devotus Abdon audit
Et Sennes insignia.

2 b. Hi sunt viri, vita quorum
Se famosa monstrat morum
Insigni memoria.

3 a. Diu Deo sed occultum
Solvunt isti dono cultum
Fidei catholicae,

3b. Sed cum tempus opportunum
Poscit, Deum trinum unum
Profitentur publice.

4 a. Hoc non ferens praeses furit,
Praeses, cujus mentem urit
Zelus idolatriae;

4b. Ambos pulsat, neuter cadit,
Ambos vinctos artae tradit
Et gravi custodiae.

5 a. Veritatis in praecones

Ursos parat et leones

Eis ut leo rugiens,

5 b. Sed utrumque rex virtutum
Servum sibi servat tutum
Feras morte feriens.

6 a. Vincti multis lacessuntur,
A praefecto statuuntur
Coram solis statua,

6 b. Cujus cultum respuentes

Et in ipsam exspuentes

Fide certant strenua.

7 a. Pietatis praedo rursum
Dat leonem, dat et ursum
Devorandis canibus,

7 b. Sed qui mites sunt effecti,
Perferendo a praefecti
Tuentur incursibus.

8 a. Ferro tandem dissolvuntur,
Innocentes provehuntur
Ad victorum aciem.

8 b. Vere vincunt, non vincuntur,
Vitam nece nanciscuntur,
Rem spe, fide speciem.

9 a. His prudenter instruamur,
Retinentes, ne vincamur,
Sationem fidei;

9b. Quos gradatim sic sequamur,
Ut cum ipsis mereamur
Ad superna provehi.