172. De sancto Andrea.

la. Dum transiret per Judaeam
Et lustraret Galilaeam,
Vidit Petrum et Andream
Jesus, mundi gloria.

1b. Vitam manu sustentabant
Opes mundi non curabant,
Sed in mari laborabant
Et colebant retia.

2 a. Quos vocavit a labore
Et ad fidem ab errore,
Ad salutem a languore
Singulari gratia.

2b. Hos suscepit in odorem
Caritatis in fervorem
Et prae cunctis in amorem
Quadam eminentia.

3 a. Mox relinquunt rete, ratem,
Omnem mundi levitatem
Cuncta putant vanitatem
Propter sequi Dominum.

3 b. A terrenis se suspendunt,
Crucem Christi comprehendunt
Et cum Christo condescendunt
Ad capturam hominum.

4 a. Petro dedit jus solvendi,
Potestatem vinciendi,
Libertatem impendendi
Cunctis juxta meritum,

4 b. Et Andream introduxit
In scripturas et instruxit,
Per quem mundo post diffluxit
Dogma sibi creditum.

5 a. Ad exemplum salvatoris
Ardet intus, splendet foris,
Artem mutans piscatoris
Verbi sumit gratiam.

5b. Ad gentiles declamavit,
Quibus potum propinavit,
Quem de fide derivavit
Missus in Achaiam.

6 a. Dum constanter praedicaret

Et informes informaret

Languentesque recrearet

Ab Aegea capitur.

6 b. Cum de fide quaereretur,
Christianum se fatetur,
Vult Aegeas, ut damnetur,
Et ad crucem ducitur.

7 a. De qua rogat ne tollatur
Regem suum, cum quo fatur,
Quem in coelis contemplatur
Et ejus exercitum.

7 b. Vir perfectae pietatis,
Membris ligno propalatis
Verbum docet veritatis,
Donec reddit spiritum.

8. Qui pro nobis interpellat
Semper apud Dominum.