181

πράξεις εἰσίν ἐκτός φωτός, ἔργα ἀκτῖνος δίχα, ὁμοῦ γάρ συναγόμεναι πᾶσαι, ὥσπερ προεῖπον, καί εἰς τό ἕν γινόμεναι αἱ ἐνάρετοι πράξεις, εἴπερ καί ἔστι δυνατόν ἐν ἀνθρώπῳ γενέσθαι, λαμπάδι ἐξωμοίωνται φωτός ἐστερημένῃ. Ὡς γάρ οὐκ ἔστι λέγεσθαι πῦρ τούς καρβῶνας μόνους, ἀλλ᾿ οὐδέ πάλιν ἄνθρακας οὐδέ φλόγα τά ξύλα, οὕτως οὐ πίστις ἅπασα, οὐκ ἔργα οὐδέ πράξεις, οὐκ ἐντολῶν ἐκπλήρωσις πῦρ, φλόξ ἤ φῶς τό θεῖον εἰσίν ἄξια λέγεσθαι, οὐ γάρ εἰσι τῷ ὄντι, ἀλλ᾿ ὅτι δέξασθαι τό πῦρ, τῷ φωτί τε ἐγγίσαι καί ἀναφθῆναι δύναται ἀπορρήτῳ ἑνώσει, τοῦτο ὑπάρχει ἀρετῶν ἔπαινός τε καί κλέος. Καί διά τοῦτο ἄσκησις πᾶσα καί πᾶσαι πράξεις ἐπιτελοῦνται παρ᾿ ἡμῶν, ἵνα φωτός τοῦ θείου ὥσπερ λαμπάς μετάσχωμεν, ὡς ἕν κηρίον πάσας προβαλλομένης τῆς ψυχῆς φωτί τῷ ἀπροσίτῳ˙ μᾶλλον δέ ὥσπερ πάπυρος ἐμβάπτεται κηρίῳ, οὕτω ψυχή ταῖς ἀρεταῖς ἁπάσαις πιανθεῖσα ὅλη ἀνάψει ἐξ αὐτοῦ, ὅσον ὁρᾶν ἰσχύσει, ὅσον ἐν οἴκῳ τε αὐτῆς εἰσαγαγεῖν χωρήσει, καί τότε φωτιζόμεναι αἱ ἀρεταί ὡς θείῳ φωτί συγκοινωνήσασαι φῶς καί αὐταί καλοῦνται, μᾶλλον δ᾿ εἰσί καί αὗται φῶς φωτί συγκεκραμέναι, περιαυγάζουσί τε φῶς ψυχήν αὐτήν καί σῶμα καί λάμπουσί γε ἀληθῶς πρῶτον τῷ κεκτημένῳ καί τότε πᾶσι τοῖς λοιποῖς τοῖς ἐν σκότει τοῦ βίου˙ οὕς φώτισον ἐν Πνεύματι, Χριστέ, τῷ Παναγίῳ καί κληρονόμους ποίησον οὐρανῶν βασιλείας μετά πάντων ἁγίων σου, νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας˙ ἀμήν.

Λ∆'.

Ὅτι ἡ τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἕνωσις πρός κεκαθαρμένας ψυχάς ἐν αἰσθήσει τρανῇ, ἤγουν ἐν ἐπιγνώσει γίνεται καί, ἐν αἷς ἄν γένηται, φωτοειδεῖς ὁμοίας ἑαυτόῦ καί φῶς αὐτάς ἀπεργάζεται. (273)

∆ιΐσταται τῶν ὁρατῶν ὁ ἀόρατος πάντως καί τῶν κτισμάτων ὁ αὐτά πρῶτον κατασκευάσας καί τῶν φθαρτῶν ὁ ἄφθαρτος, τό σκότος τοῦ φωτός τε,