184

διδάσκεται καί φθέγγεται καί πᾶσιν ἄλλοις γράφει καί δόγματα θεοπρεπῆ ἐκτίθεται, ὡς πάντες οἱ προλαβόντες ἅγιοι διδάσκουσι πατέρες˙ οὕτως γάρ ἐδογμάτισαν τό σύμβολον τό θεῖον, τοιοῦτοί τε γενόμενοι, ὡς εἴπομεν, κἀκεῖνοι μετά Θεοῦ τά τοῦ Θεοῦ ἐφθέγξαντο καί εἶπον. Τίς γάρ ἐθεολόγησε τριαδικήν μονάδα ἤ τίς αἱρέσεις ἔτρεψε μή γεγονώς τοιοῦτος ἤ τίς ἐκλήθη ἅγιος μή μετασχών Ἁγίου Πνεύματος; Οὐδείς πώποτε. Ὥς καί τό φῶς αἰσθήσει τό νοητόν προσγίνεσθαι πέφυκεν, οἷς προσέσται. Οἱ δ᾿ ἀναισθήτως λέγοντες τούτου μεταλαμβάνειν, αὐτοί τῷ ὄντι ἑαυτούς καλοῦσιν ἀναισθήτους, ἡμεῖς δέ καί νεκρούς ὄντας ζωῆς ἐστερημένους, εἰ καί δοκοῦσιν ἔτι ζῆν, ὤ πλάνης, ὤ μανίας! Ἀλλ᾿, ὦ φῶς, λάμψον εἰς αὐτούς, λάμψον, ὅπως ἰδόντες πεισθῶσιν ὄντως ὅτι φῶς σύ ἀληθές ὑπάρχεις, καί οἷς ἑνοῦσαι, ὥσπερ φῶς, ὁμοίους σοι ἐργάζῃ. Λάμπω καθώς καί πάντοτε τῶν τυφλῶν πρό προσώπου, ἀλλά ἰδεῖν οὐ βούλονται, καμμύουσι δέ μᾶλλον καί ἀναβλέψαι πρός ἐμέ οὐ θέλουσιν, ὦ τέκνον. Πρός δέ καί ἀποστρέφονται τάς ὄψεις ἀλλαχόθεν, κἀγώ συμπεριστρέφομαι, τούτων ἔμπροσθεν στήκω, κἀκεῖνοι πάλιν ἀλλαχοῦ ἐκπέμπουσι τό ὄμμα καί ὅλως τοῦ προσώπου μου τό φῶς οὐ καθορῶσι. Τούτων οἱ μέν καλύπτονται καλύμμασι τάς ὄψεις, οἱ δέ καί ἔξω φεύγουσι μισήσαντές με πάντως. (277) Τί οὖν τούτους ποιήσαιμι, ἀξαπορῶ εἰς ἅπαν˙ τό ἀβουλήτως γάρ αὐτούς καί βίᾳ τάχα σῶσαι, καί τοῦτο θλῖψις δόξειε, μή θέλοντας σωθῆναι. Τό γάρ καλόν θελήματι ἔσται καλόν τῷ ὄντι, τό δ᾿ ἀβουλήτως ἀγαθόν οὐκ ἀγαθόν ὑπάρξει, καί διά τοῦτο θέλοντας καί ὁρῶ καί ὁρῶμαι καί βασιλείας τῆς ἐμῆς ποιῶ συγκληρονόμους, τούς δέ μή θέλοντας ἐῶ θέλοντας ἐν τῷ κόσμῳ, καί γίνονται κριταί αὐτοί ἑαυτῶν πρό τῆς δίκης, ὅτι ἐμοῦ ἐκλάμποντος φωτός τοῦ ἀπροσίτου αὐτοί τό σκότος ἑαυτόῖς προεξένησαν μόνοι, φῶς ἰδεῖν μή θελήσαντες καί μείναντες ἐν σκότει.