188

νῦν, ἀεί καί εἰς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

ΛΣΤ'.

Εὐχαριστία ὑπέρ τῆς ἐξορίας καί τῶν θλίψεων, ὧν ὑπέστη ἐν τῷ κατ᾿ αὐτόν διωγμῷ. (283)

Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, εὐχαριστῶ σοι, μόνε καρδιογνῶστα, βασιλεῦ δίκαιε, πανοικτίρμον! Εὐχαριστῶ σοι, ἄναρχε, παντοδύναμε Λόγε, ὁ κατελθών ἐπί τῆς γῆς καί σαρκωθείς Θεός μου καί γεγονώς, ὅπερ οὐκ ἦς, ἄνθρωπος ὅμοιός μου δίχα τροπῆς καί ῥεύσεως καί πάσης ἁμαρτίας, ἵνα παθών ὁ ἀπαθής ὑπ᾿ ἀνόμων ἀδίκως ἀπάθειαν παράσχῃς μοι τῷ κατακεκριμένῳ ἐν τῷ μιμήσασθαι τά σά παθήματα, Χριστέ μου. ∆ικαία οὖν ἡ κρίσις σου καί ἡ πρόσταξις ἅμα, ἥνπερ προσέταξας ἡμᾶς φυλάσσειν, πανοικτίρμον. Αὕτη δ᾿ ἐστίν ἡ μίμησις τῆς ταπεινώσεώς σου, ἵν᾿ ὥσπερ ἔπαθες αὐτός ἀναμάρτητος πέλων, οὕτως ἡμεῖς ὑποίσωμεν ἁμαρτήσαντες πάντα, καί πειρασμούς καί διωγμούς καί μάστιγας καί θλίψεις καί τελευταῖον θάνατον παρά τῶν παρανόμων. Σύ δαιμονᾶν γάρ ἤκουσας καί πλάνος ἐνομίσθης ἀθέοις καί ἀντίθεος καί παραβάτης νόμου. Σύ ὡς κακοῦργος συλληφθείς καί δεθείς μόνος ἤχθης, πάντων καταλιπόντων σε μαθητῶν τε καί φίλων. Σύ καί παρέστης τῷ κριτῇ ὡς κατάκριτος, Λόγε, (284) καί κρίσιν, ἥν ἐξήνεγκε κατά σου, κατεδέξω. Σύ καί λαλήσας ῥάπισμα παρά δούλου ὑπέστης καί σιωπήσας θάνατος εὐθύς κατεδικάσθης. Οἱ λόγοις σου γάρ μάχαιρα τοῖς ἀνόμοις ὑπῆρχον, ἡ σιωπή δέ, βασιλεῦ, καταδίκης αἰτία˙ διό μή φέροντες ὁρᾶν σέ τόν δίκαιον μόνον οἱ ἄδικοι θανάτῳ σε παρέδωκαν αἰσχίστῳ. Ὅθεν ἐτύφθης κεφαλήν καί ἀκάνθαις ἐστεφανώθης, χλαῖνάν τε κοκκίνην ἐνεδύσω. Ἐνεπτύσθης τό πρόσωπον, οἴμοι, καί ἐνεπαίχθης, Χαῖρε! ἀκούσας παικτικῶς, βασιλεῦ, ὑπ᾿ Ἑβραίων.