190

νῦν καί ἀεί καί πάντοτε εἰς αἰῶνας αἰώνων, ἀμήν.

ΛΖ'.

∆έησις καί προσευχή τοῦ αὐτοῦ πρός Θεόν τῆς ἐκείνου ἕνεκα βοηθείας (286)

∆έσποτα Χριστέ, ∆έσποτα ψυχοσῶστα, ∆έσποτα Θεέ πάντων τῶν ὁρωμένων ἀοράτων τε δυνάμεων, ὡς κτίστης τῶν ἐν οὐρανῷ πάντων, τῶν ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τε καί οὐρανῶν ἁπάντων, τῶν ὑπό γῆν τε καί τῶν ἐν γῇ ὡσαύτως! Σύ εἶ Κύριος τούτων, Θεός τε καί ∆εσπότης, σύ τῇ χειρί σου περικρατεῖς τήν κτίσιν, ὅτι ἐν αὐτῇ περιέχεις τά πάντα. Χείρ σου, ∆έσποτα, δύναμις ἡ μεγάλη, ἥ τό θέλημα τοῦ σοῦ Πατρός πληροῦσα καί δημιουργεῖ, ἐργάζεται καί κτίζει καί οἰκονομεῖ τά καθ᾿ ἡμᾶς ἀρρήτως˙ αὕτη οὖν κἀμέ νυνί παραγαγοῦσα ἐκ τοῦ μή ὄντος πεποίηκε τοῦ εἶναι, ὅε καί γεγονώς ἤμην ἐν τῷδε κόσμῳ ἀγνοῶν ὅλως σέ, τόν καλόν ∆εσπότην, σέ, τόν κτίστην μου, σέ, ὦ δημιουργέ μου, καί ὥσπερ τυφλός ὑπῆρχον ἐν τῷ κόσμῳ καί ὡς ἄθεος, ἀγνοῶν τόν Θεόν μου. Αὐτός οὖν ἐλεήσας καί ἐπεσκέψω (287) καί ἐπεστρέψας λάμψας ἐν σκότει φῶς μοι καί ἑλκύσας με πρός ἑαυτόν, ὦ πλάστα, ἐξαγαγών τε ἐκ κατωτάτου λάκκου, σκότους τῶν παθῶν, σκότους τοῦ βαθυτάτου ἐπιθυμιῶν καί ἡδονῶν τοῦ βίου ἔξειξας ὁδόν, δέδωκας ὁδηγόν μοι πρός τάς ἐντολάς τάς σάς καθοδηγοῦντα. Ὧ ἀκολουθῶν ἄφροντις διετέλουν, ἔχαιρον χαράν οὐ λαλουμένην, Λόγε, ὁρῶν κατά πόδας σου ἀκολουθοῦντα καί προσομιλοῦντά σοι πολλάκις τοῦτον.

Comment [Em1]: