198

σήμερον κόσμον ἅπαντα νόμισον καταλεῖψαι! Σήμρον φίλους, συγγενεῖς, δόξαν ματαίαν πᾶσαν ἀφείς ὁμοῦ ἀπάρνησαι καί μέριμναν τῶν κάτω καί ἐπί ὤμων τόν σταυρόν ἆρον, σφοδρῶς τε σφίγξον καί μέχρι τέλους βάστασον τῶν πειρασμῶν τούς πόνους, ὀδύνας τε τῶν θλίψεων καί λυπηρῶν τούς ἥλους περιχαρῶς κατάδεξαι, ὥσπερ στέφανον δόξης, τῶν ὕβρεων ταῖς λόγχαις δέ βαλλόμενος καθ᾿ ὥραν καί λιθαζόμενος σφοδρῶς ἁπάσαις ἀτιμίαις δάκρυα ἀντί αἵματος προχέων ἔσῃ μάρτυς, καί ἐμπαιγμούς καί ῥαπισμούς φέρων παντευχαρίστως τῆς ἐμῆς ἔσῃ κοινωνός θεότητος καί δόξης. Ἐάν δέ πάντων ἔσχατον σεαυτόν ἀποδείξῃς καί δοῦλον καί διάκονον, πρῶτον ἐκείνων πάντων ὕστερον ἀποδείξω σε, καθάπερ ὑπεσχόμην. (298) Εἰ ἀγαπήσεις τούς ἐχθρούς καί πάντας τούς μισοῦντας, τῶν ἐπηρεαζόντων τε ἐκ ψυχῆς ὑπερεύξῃ καί ἀγαθοποιήσειας τούτους κατά τό δυνατόν σοι, ὅμοιος ὄν τως γέγονας τοῦ ὑψίστου πατρός σου καί τήν καρδίαν καθαράν κτησάμενος ἐκ τούτων ἐν ταύτῃ ὄψει τόν Θεόν, ὅν οὐδείς ποτε εἶδεν. Εἰ δέ καί διωχθῆναί σε ὑπέρ δικαιοσύνης γένηται, τότε σκίρτησον, ὅτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σή γέγονε, καί ποῖον τούτου μεῖζον; Ταῦτα καί τούτων πλείονα, ἅπερ ἐνετειλάμην, πρᾶξον καί ἄλλους δίδαξον, καί σύ καί πάντες ἄλλοι οἱ εἰς ἐμέ πιστεύοντες, εἰ βούλοισθε σωθῆναι καί σύν ἐμοί αὐλίζεσθαι εἰς αἰῶνας αἰώνων. Εἰ δέ γε ἀπαναίνεσθε καί δυσανασχετεῖτε, αἰσχύνην τε λογίζεσθε ταῦτα καί ἀτιμίαν παθεῖν καί θεῖναι τάς ψυχάς ὑπέρ τῶν ἐντολῶν μου, τί καί αἰτεῖσθε τοῦ μαθεῖν πῶς δεῖ ὑμᾶς σωθῆναι ἐν ποίαις τε ταῖς πράξεσιν ἐμοί οἰκειωθῆναι; Τί δέ με καί Θεόν ὑμῶν ὀνομάζετε ὅλως, τί καί πιστεύειν οἴεσθε εἰς ἐμέ ἀσυνέτως; Ἐγώ γάρ ταῦτα δι᾿ ὑμᾶς ἔπαθον ἑκουσίως˙ ἐσταυρώθην, ἀπέθανον θάνατον τῶν κακούργων, καί δόξα κόσμου γέγονε, ζωή τε καί λαμπρότης, καί νεκρῶν ἐξανάστασις καί καύχημα ἁπάντων τῶν πιστευσάντων εἰς ἐμέ τά εἰς ἐμέ ὀνείδη, καί ὁ ἀσχήμων θάνατος ἔνδυμα ἀφθαρσίας καί ἀληθοῦς θεώσεως πᾶσι πιστοῖς ὑπῆρξε.