205

ἀλλ᾿ ἐν αὐτῇ σε καθορᾶν, ∆έσποτα τῶν ἁπάντων, καί τῇ πρός σέ ἀπασχολῶν θεωρίᾳ τάς φρένας, μέχρι θανάτου καρτερεῖν τῷ σῷ πόθῳ καί μόνῳ, καί οὔτε τούς ἐκκλίνοντας βλέπειν ὅλως ὀφείλει, οὐδέ τούς ἀρνουμένους σε καί στρεφομένους πάλιν ἐπί τόν πρῴην ἔμε τον, ἐπί τάς πρῴην πράξεις, (308) ἐπί μερίμνας τῶν ἐν γῇ καί γυναικός καί τέκνων, μηδέ προφάσει οἱᾳοῦν ἐν ἐκείνοις δεσμεῖσθαι˙ οὐκέτι γάρ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς ἐξουσιάζει˙ διό πολλοί τῶν φυλακῶν παρά σοῦ ἀνοιγέντων καί τῶν δεσμῶν τοῦ σώματος εἰς ἅπαν ἀνεθέντων, οὐχ εἵλοντο οἱ δοῦλοί σου ὅλως ἔξω γενέσθαι οὐδέ φυγεῖν, ἀλλ᾿ ἔμειναν ὡς δεδεμένοι ὄντες -˙ οὕτως οὖν, Σῶτερ, καί οἱ νῦν τυγχάνοντες ἐν κόσμῳ καί κόσμον ἀπαρνούμενοι, συγγενεῖς ὁμοῦ πάντας, φίλους, ἑταίρους καί πάντα πράγμα τά ἐν κόσμῳ, καί τά θελήματα αὐτῶν πρό γε τούτων ἁπάντων, οὐκέτι ὅλως ἑαυτῶν ἔχουσιν ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ εἰ καί μή κωλύωνται ὑπό τῶν ἡγουμένων, τήν συνταγήν ὀφείλουσι σοί τηρεῖν τῷ ∆εσπότῃ. Οὐ γάρ ἀνθρώποις ἔφασαν, ἀλλά Θεῷ, φυλάξαι ὑπακοήν καί δούλωσιν, ἡγουμένοις καί πᾶσι τοῖς μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῇ μονῇ ἀδελφοῖς συνασκοῦσι. Νῆσον οὖν ὥσπερ μονήν μέσον θαλάσσης οὖσαν ὀφείλουσί γε κατοικεῖν καί ἅπαντα τόν κόσμον αὐτοῖς εἰς ἅπαν ἄβατον νομίζειν καθεστάναι, ἅτε μεγάλου χάσματος ἐστηριγμένου κύκλῳ τῆς ἑαυτῶν πάσης μονῆς, ὡς μή τούς ἐν τῷ κόσμῳ διέρχεσθαι πρός τήν μονήν μήτε τούς ἐν τῇ νήσῳ διαπερᾶν πρός τούς ἐκεῖ καί προσπαθῶς προσβλέπειν, μηδ᾿ ἐν καρδίᾳ ἤ νοΐ τήν τούτων στρέφειν μνήμην, ἀλλ᾿ ὡς νεκροί ὀφείλουσι πρός νεκρούς διακεῖσθαι ἀνεπαισθήτως πρός αὐτούς ἔχοντες τῇ αἰσθήσει, καί γίνονται ὡς ἀληθῶς ἐθελόθυτοι ἄρνες. Πρός ταῦτα τά πανάγια ῥήματα τῶν μαρτύρων, τοῦ πόθου πλήρη καί στοργῆς μεστά πρός τόν ∆εσπότην, ἀκούσαντα τά Χερουβίμ ὕμνησαν καί ἐν φόβῳ˙ ∆όξα σοι, εἶπον, βασιλεῦ, δόξα σοι, πανοικτίρμον, (309) ὁ δείξας μάρτυρας ἐν γῇ τῶν τυραννούντων δίχα, μόνῳ τῷ πόθῳ τῷ εἰς σέ μαρτυροῦντας καθ᾿ ὥραν! Ναί, εἶπε πάλιν ὁ Πατήρ δι᾿ Υἱοῦ καί τό Πνεῦμα ἔλεξεν˙ Ὄντως, οἱ Θεόν ἐκ καρδίας φιλοῦντες