212

ΜΓ'.

Ὅτι κρεῖσσον τό καλῶς ποιμαίνεσθαι ἤ τούς μή βουλομένους ποιμαίνειν˙ οὐδέ γάρ ἔσται κέρδος τῷ ἄλλους μέν σπουδάζοντι σῶσαι, ἑαυτόν δέ διά τῆς ἐκείνων ἀπολέσαντι προστασίας. (318)

Εἰπέ, Χριστέ, τῷ δούλῳ σου, εἰπέ, τό φῶς τοῦ κόσμου, εἰπέ, ἡ γνῶσις τοῦ παντός, εἰπέ, λόγε, σοφία, ἡ πάντα προγινώσκουσα, ἡ πάντα προειδυῖα καί τά ἡμῖν συμφέροντα διδάσκουσα ἀφθόνως, εἰπέ καί δίδαξον κἀμέ ὁδούς σωτηριώδεις τῶν θελημάτων σου, Σωτήρ, καί θείων προσταγμάτων. Εἰπέ καί μή παρίδῃς με, μή κρύψῃς, ὦ Θεέ μου, ἐξ ἀναξίου δούλου σου τό θεῖον θέλημά σου. Τί κρεῖσσον ἔστι παρά σοῦ, ποῖον εὐάρεστόν σοι ἀπό τῶν δύο, φράσον μοι, ὦ φιλάνθρωπε Σῶτερ˙ τό ἐν μερίμνῃ εἶναί με τῶν τῆς μονῆς πραγμάτων καί τῶν σωματικῶν χρειῶν τό ἀφθόνως φροντίζειν, διεκδικεῖν τε ἅπαντα μετ᾿ ἔχθρας τε καί μάχης, ἤ τό ἀεί προσκαρτερεῖν μόνῃ τῇ ἡσυχίᾳ καί συντηρεῖν ἀθόλωτον τόν νοῦν καί τήν καρδίαν καί δέχεσθαι τῆς χάριτος τῆς σῆς τάς λαμπηδόνας καί καταυγάζεσθαι ἀεί τάς τῆς ψυχῆς αἰσθήσεις καί θείους λόγους μυστικῶς ἐνηχεῖσθαι καί ἄλλους διδάσκειν πρᾴως καί αὐτός διδάσκεσθαι ὡσαύτως˙ ὁ λέγω γάρ καί ἑαυτῷ τά λεγόμενα λέγει (319) καί πρῶτος οὗτος τοῦ ποιεῖν πάντως ταῦτα ὀφείλει. Ἐκ τούτων τοίνυν λέγε μοι, ὦ Θεέ μου καί πλάστα, ποῖον ὑπάρχει κρεῖσσόν μοι, ποῖον ἐστί συμφέρον, ποῖον δέ σοί εὐάρεστον καί τέλειον ὑπάρχει; Ναί δή, μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὦ πανοικτίρμον Λόγε! Ἄκουσον ὅπερ ἐρωτᾷς, γράψον ἅπερ ἀκούεις. Ἐγώ Θεός προάναρχος, ἐγώ ∆εσπότης φύσει, τῶν οὐρανῶν τε Βασιλεύς καί τῶν καταχθονίων καί πάντες μή βουλόμενοι ἐμοί δοῦλοι τελοῦσι. Κτίστης τῶν πάντων γάρ ἐγώ καί Κριτής καί ∆εσπότης καί νῦν εἰμι καί ἔσομαι εἰς αἰῶνας αἰώνων˙ ἀλλ᾿ οὐ τόν μή βουλόμενον ποτέ καταναγκάζω, αὐτεξούσιον θέλω δέ, αὐτοπροαίρετόν γε τήν τε δουλείαν γίνεσθαι, τόν φόβον ἐνεργεῖσθαι καί τήν ἀγάπην δείκνυσθαι παρά τῶν ὑπηκόων. Τοιούτους γάρ τούς δούλους μου ἐπιποθῶ τοῦ εἶναι,