216. De sancto Donatiano.

la. Dies nobis reparatur
Solemnis laetitiae,

1b. Qua Donatiano datur
Corona justitiae.

2 a. Hunc patronum
Patri nonum

Partus unus edidit,

2b. Qui creari
Modo pari

Septenos non credidit.

3 a. Hic futurus vas honoris
Et exemplum ceteris,

3 b. Decus vitae sanctioris
Addit annis teneris.

4 a, Aquis absorptus

Vivus manet, sed obortus
Clamor plangit mortuum,

4 b. Dum stat immota

Natans super eum rota,
Effertur post triduum.

5 a. O quam pulchrum renovavit
In eo spectaculum,
Qui Moysen conservavit
In aquis infantulum.

5 b. Cetus Jonam devoratum
Reddit terrae sospitem,
Mania praebens famulatum
Novum fovet hospitem.

6 a. Praesul Remis consecratus,
Acceptus omnibus
Et moribus ornatus

Aequitatis stans in via,

6 b. Martham foris exhibebat

Per ministerium

Sed otium quaerebat

Intus idem, quod Maria.

7 a. Nunc in bonis consummatus

Est a Deo commendatus

Signis et miraculis,

7 b. Daemon, aqua bulliente
Quos caecavit, hic repente
Lumen reddit oculis.

8 a. Miles sancto preces sternens,
Se precantem dire spernens
Caecatur continuo,

8 b. Ex flagello culpam noscens,
Quod negabat, mox ignoscens
Per hunc videt denuo.

9 a. Vota reddunt pro salute
Duo paralitici,

9 b. Gloriantes de virtute
Tam potentis medici.

10 a. Filiorum jugulatrix

Atque viri, dum peccatrix
Flet in ferro scelera,

10 b. Sancto Dei provoluta
Culpa ferroque soluta
Domum redit libera.

11a. Ipse pedes compeditae
A junctura natium
Separavit,

11 b. Quae procedens expedite
De salute gaudium
Reportavit

12a. Cujus prece
Nos a faece

Mundi, Deus, erue

12b. Et post mortem
Redde sortem
Salutis perpetuae.