214

κἄν δωρεῶν μετάσχωσιν ὑψηλῶν καί μεγάλων˙ (321) ἐγκεκριμμένον ἔχουσι τόν ἰόν ἐν καρδίᾳ, ὅνπερ καιροῦ δραξάμενοι ἐξεμοῦσιν ἀθρόως καί εὐεργέτας τούς αὐτῶν ἀνηλεῶς, ἀπλάγχνως ἀποκτεῖναι οὐ φρίττουσιν, ὤ μανίας ἐσχάτης! Οὗτοι τοῦ Κάϊν μιμηταί, οὗτοι τοῦ Λάμεχ χείρους, οὗτοι Σαούλ, ὁμότροποι, μιμηταί τῶν Ἑβραίων καί τοῦ Ἰούδα ζηλωταί, ἀγχόνης κληρονόμοι. Τούτων ἡγεῖσθαι εἰ ζητεῖς, βλέπε ποῦ καταντήσεις. Οὐ γάρ ἐπιστραφήσονται, ἔνθα ἄν σύ θελήσῃς, ἀλλ᾿ ἐν ὁδῷ σε τῇ αὐτῶν ἀναγκάσουσι βαίνειν καί πρῶτον εἰς ἀπώλειαν ἐμπεσεῖν πρό ἐκείνων καί κατωτέρω κατελθεῖν εἰς πυθμένα τοῦ ᾅδου ὡς ἐπακολουθοῦντάς σοι ἔχων πάντως κἀκείνους. Εἰ δέ μή βουληθῇς αὐτοῖς ὅλως ὁμοιωθῆναι, συναπαχθῆναί τε αὐτῶν ταῖς βουλαῖς μή θελήσῃς μηδέ ταῖς πράξεσιν αὐτῶν ταῖς κακαῖς κοινωνῆσαι, στάσιν, μάχην καί πόλεμον ἀκατάλλακτον ἕξεις. Ὑφ᾿ ὧν τί σοι γενήσεται, τί δέ συμβήσεταί σοι, τί κερδανεῖς τε; Ἄκουσον, καί λέξω σοι συντόμως˙ πρό πάντων εἶναι δοῦλός μου ὅλως οὐκ ἐξισχύσεις, ἐμόν γάρ δοῦλον μάχεσθαι οὐ βούλομαι παράπαν. Μῖσός τε κτήσονται πρός σέ ἄσχετον καί πρός φόνον ὁρμήσουσι τόν κατά σοῦ φανερῶς καί λαθραίως, καί τοῦ ἐκείνων κρίματος σύ δώσεις τάς εὐθύνας. Οὐδέν γάρ ὁ σός θάνατος ὠφελήσει τούς ἄλλους, καθώς ὑπῆρξεν ὁ ἐμός θάνατος ζωή κόσμου, ἀλλά κἀκείνοις αἴτιος τοῦ κρίματος γενήσῃ καί σύ ἀπαρρησίασατος ἐξέλθεις ἐκ τοῦ βίου. Κρεῖσσον τοίνυν ποιμαίνεσθαι καί μή ποιμαίνειν ὅλως τοιούτους, ἀλλά μάλιστα τῶν ἰδίων φροντίζειν καί εὔχεσθαι ὑπέρ αὐτῶν καί ἁπάντων ἀνθρώπων (322) τοῦ ἐπιστρέψαι καί ἐλθεῖν εἰς ἐπίγνωσιν πάντας, διδάσκειν τε καί κατηχεῖν τούτων τούς βουλομένους. Μή ἀναγκάζῃς δέ αὐτούς ποιεῖν ἅπερ διδάσκεις, ἀλλά τούς λόγους τούς ἐμούς λέγε καί παρακάλει φυλαττειν τούτους ὡς ζωῆς αἰωνίου προξένους. Αὐτοί δ᾿ οἵ λόγοι στήσονται, ὅταν ἔλθω τοῦ κρῖναι, καί τούτων πάντων ἕκαστον κρινοῦσι κατ᾿ ἀξίαν, καί σύ μενεῖς ἀνεύθυνος, ἀκατάκριτος πάντῃ, ὅτι οὐκ ἔκρυψας ἐμῶν ἀργύριον λογίων, ἀλλ᾿ ὅσον εἴληφας αὐτός, κατεβάλου τοῖς πᾶσι.