217. De ss. Donatiano et Rogatiano.

la. Dies ista sit jucunda,

In qua fulgent duo munda
Mundo luminaria,

1b. Duae rosae speciosae,

Quae nunc spirant gloriose
In coelesti curia.

2 a. Quam felices fratres isti,
Quorum ad honorem Christi
Agimus solemnia,

2 b. Quos nec horror carceralis
Nec tyranni bestialis
Tenuit saevitia.

3 a. O miranda virtus mentis,
Quae nec minis nec tormentis
A Christo fit devia,

3 b. Miro modo gravis poena
Fit suavis, fit amoena,
Pura fiunt mollia.

4a. Miro modo poena gravis
Fit amoena, fit suavis
Et tormenta dulcia,

4b. Nam dum caro flagellatur,
Mitis fratres consolatur
Spiritalis gratia.

5 a. Cum sit ergo generalis,
Nostrae tamen specialis
Urbis est laetitia,

5 b. Urbe nostra fratres nati,
Urbe nostra sunt renati
Christo per supplica.

6 a. Alter unda baptizatus
Sed uterque decollatus
Pari fulget gloria,

6b. Quem non fecit unda lotum,
Cruor fusus lavit totum
Et mentis constantia.

7 a. Cui sacerdos abfuit
Non illi minus adfuit
Divina potentia,

7 b. Quibus enim cor devotum,
His nocere sacerdotum
Non potest absentia.

8 a. Omnes ergo jubilemus,
Jubilantes celebremus
Fratrum natalitia,

8b. Hos precantes corde puro,
Ut sint nobis hi pro muro
Contra mundi vitia.