215

Τοῦτο ἐμοί ἀποδεκτόν, τοῦτο τῶν ἀποστόλων καί μαθητῶν μου γέγονε κατά τάς ἐντολάς μου ἔργον, κηρύξαι με Θεόν εἰς τόν σύμπαντα κόσμον καί τά ἐμά θελήματα καί τά προστάγματά μου διδάξαι καί καταλιπεῖν ἐγγράφως τοῖς ἀνθρώποις. Οὕτως καί σύ ἀγώνισαι ποιῆσαι καί διδάξαι, τούς δέ μή θέλοντας ἐμῶν λόγων ὅλως ἀκούειν λέγε, ὡς εἶπον καί ἐγώ πρός τούς τότε εἰπόντας ὅτι˙ Σκληρός ὁ λόγος σου καί τίς αὐτοῦ ἀκούειν δυνήσεται; Καί ἔφην γε˙ Εἰ μή θέλετε οὕτως, ὑπάγετε, ὡς βούλεσθε, ἕκαστος καί ποιεῖτε˙ τῇ ἐξουσίᾳ τῇ αὐτῶν τό πᾶν καί προαιρέσει καταλιπών τόν θάνατον ἤ τήν ζωήν ἑλέσθαι. Οὐδείς γάρ γέγονέ ποτε καλός ἀπροαιρέτως, οὐδέ πιστός ὁ ἄπιστος καί μή θέλων ὑπάρξει, οὐδέ φιλόθεός ποτε ὁ φιλόκοσμος ἔσται, οὐκ ἀβουλήτως ὁ σκαιός μεταστρέψει τήν γνώμην τήν ἑαυτοῦ καί ἀγαθός γενήσεται εἰς ἅπαν˙ οὐδείς γάρ γέγονε κακός φύσει, ἀλλά προθέσει˙ οὕτω καί πάλιν ἐκ κακοῦ καί πονηροῦ προθέσει (323) καί γνώμῃ καλός καί ἀγαθός, εἰ θέλει, γενήσεται, μή θέλων δέ οὐδαμῶς τοῦτο ἔσται. Οὐδείς μή θέλων ἀρετήν κατώρθωσεν ἐν κόσμῳ, οὐδείς μή θέλων σῴζεται˙ πλέον τούτου μή ζήτει, σπούδασον σῶσαι δέ σαὐτόν καί τούς ἀκούοντάς σου, εἰ ἄρα εὕροις ἐπί γῆς ἄνθρωπον τοῦ ἀκούειν ἔχοντα ὦτα καί τῶν σῶν ἐπακούοντα λόγων. Οὕτως ποιήσω, ∆έσποτα, καθώς προσέταξάς μοι, ἀλλά τήν σήν βοήθειαν, ἀλλά τήν σήν μοι χάριν τῷ ἀναξίῳ δώρησαι δούλῳ σου, ὦ Θεέ μου, ἵνα ἀεί δοξάζω σε καί ἀνυμνῶ σόν κράτος ἀκαταπαύστοις ἐν φωναῖς εἰς αἰῶνας αἰώνων, ἀμήν.