222

μᾶλλον δέ Χριστοῦ λαλοῦντος˙ Ἄνθρωπος ἐκ γῆς ὁ πρῶτος χοϊκός ἐκτίσθη πάντως, ἄνθρωπος ὁ δεύτερος δέ ἐκ τῶν οὐρανῶν κατῆλθε. Πρόσεχε τοῖς λεγομένοις˙ οἷος οὖν ὁ πρῶτος πέλει χοϊκός καί οἱ ἐκ τούτου πάντες χοϊκοί γεννῶνται˙ οἷος δέ Χριστός ὑπάρχει ἐπουράνιος ∆εσπότης, ἐπουράνιοι καί πάντες οἱ αὐτῷ πεπιστευκότες, ἄνωθεν δέ γεννηθέντες, βαπτισθέντες δέ ὡσαύτως Πνεύματι τῷ Παναγίῳ˙ οἷον ἔστι τό γεννῆσαν Θεός ὄντως, ἐξ αὐτοῦ τε οἱ γεννώμενοι τοιοῦτοι ἐκ Θεοῦ θεοί θετοί γε καί υἱοί ὑψίστου πάντες, ὥς φησι τό θεῖον στόμα. Ἤκουσας Θεοῦ τούς λόγους, ἤκουσας πῶς ἐκ τῶν ἄλλων (333) τούς πιστούς ἀναχωρίζει, πῶς σημεῖον γνώρισμά τε δέδωκε τοῖς αὐτοῦ δούλοις, ἵνα μή πλανῶνται λόγοις ἀλλοτρίων διδασκάλων; Ἐκ τῆς γῆς, φησίν, ὁ πρῶτος, ὅτι χοϊκός ἐκτίσθη, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος δέ, τῶν ἁπάντων ὁ ∆εσπότης, ἐκ τῶν οὐρανῶν κατῆλθε. Θάνατον πᾶσιν ὁ πρῶτος προεξένησεν ἀνθρώποις καί φθοράν τῇ παραβάσει˙ ὁ δέ δεύτερος τῷ κόσμῳ ἐδωρήσατο καί νῦν δέ ἅπασι πιστοῖς παρέχει φῶς, ζωήν καί ἀφθαρσίαν. Ἤκουσας, ἅπερ σοι λέγει